Vegan/Vegetarisch/Clean/Raw/Whatever (warning, controversieel onderwerp) #5

Dit wordt niet perse een algemeen "ik praat over veganisme"-blog, als wel een update van mijn leven met veganisme en wat het mij tot nu toe heeft geboden. Ik zit al dagen deze update in m'n hoofd te maken, in het Engels, maar het is gewoon te lang en te veel om onder een foto op instagram te schrijven. So here we go!

Hoe ik me voel? Nou, geweldig om eerlijk te zijn. Ik heb in jaren niet zo veel energie gehad. Ik weet niet of dit zo zeer door de verandering van voeding komt of iets naleven waarin ik geloof, maar het doet me goed. Ik ben de "detox-tijd" voorbij en ik hoef niet meer 4x per dag naar de wc, ik heb energie. Vanuit dat ook een baan gezocht en gekregen. Ik doe zelfs weer aan yoga! En na de zomer vakantie ben ik van plan weer naar de sportschool te gaan, deels omdat ik zo veel energie heb en deels omdat ik er zin in heb! Niet om af te vallen of "fit" te worden, maar meer omdat ik het gewoon fijn vind. Ik heb m'n hele leven gesport en moest stoppen toen m'n lichaam kapot ging. Daarover gesproken, het gaat beter, langzaamaan krabbelt mijn lichaam op lijkt het. De dokter is blijblijblij met me, ook wel bezorgd hoor maar vooral blij dat het lichamelijk beter gaat. Ik had nooit durven dromen dat m'n lichaam zo goed zou werken als het nu doet! Ik krijg daar ook meer energie van. Daarnaast merk ik nu ook wel mijn tekorten, ik heb vaker black outs(geen flauwvallen gelukkig!!!) en moet dus echt aan de ijzer en eiwit supplementen. Morgen ga ik met mam naar de stad om die te halen, dus no worries. Maar het is wel zo, dat je goed moet oppassen dat je al je voedingsstoffen binnen krijgt, goed naar je lichaam moet luisteren en het moet geven wat het nodig heeft. Veel en goed research doen voordat je jezelf in het diepe gooit. Zelfs alleen vegetariër worden kan je lichaam al in de war brengen en voor tekorten zorgen.

Mijn lichaam voelt fijn, fijn om in te zijn, fijn om in te wonen en het goed te behandelen. Ik voel me mooi, en ik voel dat ik straal en het doet me goed dat het eindelijk wat zonniger wordt. Natuurlijk ben ik niet ineens genezen, mentaal, daarvoor zal ik echt weer therapie nodig hebben, maar voor nu is dit genoeg. Ik ben zo dankbaar voor het lichaam dat ik heb gekregen, dat na 2 jaar niet sporten(en 3 jaar geen turnen) nog steeds flexibel is! zelfs m'n "pouchy", dat me nog wel eens irriteerde, doet me niks meer. Is mijn, is alles wat ik ooit zal hebben dus zal ik het eren. En ik ben niet bang om mijn zelfvertrouwen te laten zien aan de wereld haha.

Ik voel me blij, dat ik iets heb waar ik voor kan leven, iets wat ik kan doen voor de wereld. Heel veel een-tjes zullen voor een revolutie zorgen denk ik dan. Ik ben blij, elke dag weer, dat ik niet bijdraag aan de pijn en dood van onschuldige dieren. Dat het me niks doet wat anderen erover zeggen, hun mening aan mijn proberen op te dringen. "Ja maar, dieren zijn gemaakt voor ons." Dat soort dingen, nee nee nee en nog eens nee. Dieren zijn er niet voor ons. Maar het maakt me niet uit wat anderen ervan vinden of denken, dat ze het zien als iets extreems. Ik doe iets aan het onrecht dat de dieren, moeder natuur en de mensheid zelf aangedaan wordt. Ik probeer mijn geloof niet aan anderen op te dringen maar vooral het kenbaar te maken van wat er gebeurd in de wereld. Een vriendinnetje vroeg me laatst, "maar om zo'n omslag te hebben in je leven, moet er iets gebeurd zijn dat enorme impact op je had toch?" Ja bij mij was dat wel, het eerste was toen we mijn konijntje in moesten laten slapen, vanaf toen besloot ik dat ik geen vlees meer wilde eten(zoal jullie weten ben ik er al langer mee bezig, maar dit was eigenlijk de "trigger") en toen ik daarvoor koos wist ik dat ik uiteindelijk veganist wilde worden. Alleen toen nog op mijn eigen termen(aka, als ik iets niet kan vervangen hoef ik daar niet de moeite voor te doen.) Dit totdat ik ging leren over veganisme, documentaires ging kijken. Artikelen lezen, toen veranderde iets, werden mijn ogen geopend. Zeker nadat ik "Earthlings" had gezien wist ik dat ik nooit meer dierlijke producten wilde eten. Ik wilde geen producten in huis hebben die op dieren waren getest of waar dierlijke producten in zitten. Zonder moeite heb ik al die dingen weg gegooid.

Zonder moeite ja, dit alles heeft me nog geen moeite gekost. Ik mis niks, ik mis niet m'n frikadellenbroodjes, m'n ijs, whatever. Ik mis het niet. Soms ben ik wel bang voor dat gemis, dat ik het ga "craven" en het toch eet, maar elke keer als ik die gedachte heb, herinner ik me eraan dat als dat het geval zou zijn, het waarschijnlijk al gebeurd zou zijn. Want ik ben al met die producten in aanmerking gekomen, heb ze geroken. En ik rook alleen maar afschuw en zag alleen maar de pijn van de dieren. Ik heb geluk vind ikzelf, ik vond boter altijd al vies, meeste vlees ook, ik lust geen mayo, ik houdt niet van gesmolten kaas(alleen kaas dat vers van een blog geschaafd was at ik), Ik ben niet zo van de chocola en zo zijn er nog wel meer dingen, al met al is het voor mij, vind ik, geen moeilijke transitie geweest. Natuurlijk waren er wel dingen waar ik achter kwam dat bijvoorbeeld garnalen iets erin had(nootjes die ik lekker vond) maar dan had en heb ik er geen moeite mee om dat te laten staan en iets anders te vinden.

Het goede gevoel dat ik krijg met dit doen, dat ik actief om de wereld geef en moeite doe om iets te veranderen, maakt me echt heel erg blij en zorgt ervoor dat ik het gevoel heb dat ik iets goeds doe. Iets doe waar de wereld en latere generatie iets aan heeft. Dit gezegd hebbende wil ik erbij zeggen dat ik niet minder denk over mensen die dierlijke producten eten/gebruiken. Ik voel me niet beter dan hun, ik sta niet boven ze en ik respecteer ze net zo goed. Ik zou gewoon willen dat ze hun ogen zouden openen, het leed zien, en als ze dan nog kiezen om dierlijke producten te consumeren dan is dat helemaal aan jezelf.

Hierdoor ben ik ook weer gaan koken, ik zat maanden in een sleur van boterhammen voor het avond eten en ik kookte in Leiden eigenlijk niet meer(geen zin, geen energie), maar nu kook ik, alleen en met vrienden. Ik kook als ik thuis ben, voor mijn ouders, en laat ze zien dat het makkelijk anders kan. Want dat is het, als je ervoor open staat is het makkelijk. Het is net zo makkelijk of moeilijk als je het zelf maakt. Ik vind het geen probleem als ik ergens niet kan eten omdat ze geen dierproductvrije maaltijden serveren, ik haal me wel ergens anders iets. Dit is mijn ding, anderen hoeven het er niet mee eens te zijn maar ze moeten het niet als HUN probleem gaan behandelen. Ik respecteer jullie, hopelijk kunnen jullie mij ook respecteren. Kan dat niet? Dan is dat helemaal je eigen probleem, niet het mijne.

En elke keer als ik mijn lieve konijntje zie, dan weet ik weer waarvoor ik dit allemaal doe. Niet dat ik mijn motivatie ooit verlies of kwijt raak, maar het is een constante reminder. Als ik haar zie moet ik er niet aan denken dat ze terecht gekomen zou zijn in de bont of vlees industrie. Dat doet me zo veel pijn en ik wilde dat ik alle dieren kon redden en helpen. De natuur; een grote motivatie voor mij, ik hou zo enorm veel van de natuur en de grootsheid ervan. Ik hoop ooit nog het regenwoud te kunnen bezoeken en zien, Ik wil nog zo veel reizen, de aarde aanbidden en zijn grootsheid aanschouwen. Alleen maar meer reden en motivatie om door te gaan met wat ik nu doe.

Het is zo veel meer dan alleen maar salades en sporten. Ja als er geen anderen opties zijn in restaurants, dan zal ik een salade nemen. Niet dat me dat vult, maar ik ga niet van mijn geloof afwijken omdat er toevallig even niks anders in de buurt is. Ik ben absoluut geen fan van salades, tenzij ze goed gevuld zijn, maar er is meer in het leven dan mijn ego vind ik. Ik kies en sta voor iets, daar zal ik niet van afwijken.

Daarnaast eet ik nog steeds friet, pizza, chips, koekjes, de stereotypen over veganisme zijn niet waar jongens. "Oh maar dat kan je dan niet meer eten." Ik kan alles, ik kies gewoon ervoor om het niet te doen.

En hiermee sluit ik deze blog af voordat het veeeeeelste lang wordt haha.
Ik wens jullie een heeeeel fijn weekend toe<3

(Disclaimer: ik heb een aantal posts op deze blog gemaakt met dit onderwerp. Ik ben nog steeds aan het groeien hierin, dingen die ik gezegd heb in mijn eerste blog hoeven niet perse overeen te komen met wat ik nu zeg of hoe ik er nu in sta. Just saying ;))