Right Girl, story based on a song - part 3 -

"She came back

Thought she had it all planned out

Went to marry some guy she had talked about 

A tear in her dress and a tear in her eye

And just like that her whole life flashed by

She won't remember what you said last night 

That if you ever needed someone to pick up the pieces in your life" 

Het was te voorspellen dat we even later beide niet meer konden stoppen met lachen en we waggelend op de boomstam zaten. We waren dichter tegen elkaar gaan zitten om steun bij elkaar te vinden.
‘Ik wist niet dat ik ooit nog zou kunnen lachen om het feit dat ik nog nooit een vriendje heb gehad.’ Ze keek me lachend aan. Haar mooie ogen staarde in de mijne en voor ik het door had, kon ik mezelf niet meer tegenhouden, ik zoende haar. Het was hemels, het kon niet beter. Haar lippen waren zo zacht. Ze schrok in eerste instantie, maar kuste me al snel terug. Haar handen vlochten zich door mijn haar en mijn handen gingen naar haar heupen. Langzaam gleed mijn hand over haar bovenbeen naar boven. De zoen werd heviger. Ik voelde haar handen tegen mijn bovenlichaam, ze zette druk en probeerde me naar achter te duwen. Ik wilde niet stoppen, het was zo fijn. Ze begon harder te duwen, met haar hoofd te draaien en geluiden te maken. Ik hield haar nog steviger vast, maar ze werkte niet mee. Ze gooide een been omhoog en gaf me een knietje, waardoor ik achterover viel en met mijn hoofd op de grond kwam. Delacour was helemaal overstuur en rende weg. Dat was het laatste wat ik zag die avond. Gelukkig zijn die spontane acties maar eens in het jaar, want ze zijn tot nu toe nog nooit goed afgelopen. I fucked up.


's Ochtends werd ik wakker door een fel licht dat in mijn ogen scheen. Ik probeerde mijn ogen te openen, maar het licht was te fel. Ik ging rechtop zitten en probeerde de knallende koppijn te negeren. Toen kwamen de herinneringen van afgelopen nacht terug. De avond begon zo goed, maar ik ben te ver gegaan. Ik was zo dom. Ik stond op en greep naar mij hoofd. ah shit, ik heb echt een aspirine nodig. Ik loop over straat terug naar het café, om mijn auto op te halen. Gelukkig waren we niet ver met de taxi gereden. Ik reed ongeconcentreerd naar huis en keek met een uitdrukkingsloos gezicht naar buiten toen ik haar zag. Ze stond daar te wachten op iets of iemand. Ik reed er langzaam heen, maar wachtte zo'n 40 meter voor haar. Misschien was ik verlegen, misschien wist ik gewoon niet hoe het verder moest en misschien wist ik gewoon niet wat ik moest zeggen. Toen ik mezelf eindelijk bij elkaar geraapt had, kwam er een taxi aangereden. Ze was weg. A chance i didn't take.


Daarna heb ik haar niet meer gezien. 

- 3 jaar later -

Ze kwam terug. Ik zag haar weer in hetzelfde café. Maar nu waren de rollen omgedraaid. Ik zag dat een paar mannen haar lastig vielen en ik liep erop af. 
'Hee!' Riep ik en de mannen keken om, 'stop dat!' Dit nam zij als een kans en wankelde zo snel mogelijk bij de mannen weg. De uitsmijter van het café had ook gemerkt dat iets niet helemaal in orde was en vatte de mannen bij de kraag. Nu greep ik mijn kans wel. Ik liep achter Delacour aan en hield haar tegen.Tranen rolde over haar wangen, die mannen waren niet zomaar vervelende mensen.

'Kom we gaan naar buiten,' zei ik en ik nam haar mee. 

'Ik dacht dat ik het goed had,' huilde ze toen we buiten op een bankje zaten. Ik snapte er niet zoveel van, maar ik liet haar uithuilen en wachtte tot ze verder vertelde.
'Ik dacht dat hij de persoon was, maar we hebben het nog geen half jaar getrouwd uitgehouden,' zei ze na een lange stilte.

Ik sloeg een arm om haar heen en het enige wat ik deed was luisteren. Ze vertelde en vertelde. Ik weet niet of het door de alcohol kwam of dat ze zich bewust was dat ik het was waar ze haar leven aan vertelde. Het enige wat ik nu in ieder geval kon doen. Was er voor haar zijn.

Op een gegeven moment begon het koud te worden buiten. Ik bracht haar met mijn auto naar mijn huis, want die man, zover ik begrepen had haar echtgenoot, kon misschien wel in haar huis zijn. Ze was in slaap gevallen in de auto dus ik droeg haar naar binnen en legde haar in bed, wilde haar niet wakker maken. Ik ging naast haar zitten en streelde zachtjes over haar hoofd. Ze was zo mooi, haar make-up was een beetje uitgelopen van het huilen, maar ik kon mijn ogen niet van haar af houden. Ik scheurde mijn blik los van haar en wilde koffie gaan zetten, maar ze hield me tegen. 'Please stay!' zei ze. Ik twijfelde even maar ging toen weer terug op het bed zitten.  

'If you ever need someone to pick up the pieces in your life,' fluisterde ik. 'I'll be there.'