Lieve Krul,

Weet je, het valt me op dat ik iedere week zo negatief ben. Ik meld nog alleen maar de slechte dingen. Deze week ga ik het dus niet hebben over de stomme voetballers in het café, alle tentamens die ik niet gehaald heb, mijn gemiste paardrijles, de fanfare die niet doorging, mijn super awkward wederontmoeting met oud-klasgenoten, mijn favo band There for tomorrow die ermee stopt en het feit dat ik gisteren met koud water moest douchen.

Nee, ik ga het hebben over de goeie dingen! Those little things in live that keep you going. En nee, ik gooi het dit keer ook niet over de nostalgische boeg. Ik blijf in het heden.

Wanneer ik zo terug ga graven in mijn geheugen over de leuke dingen die afgelopen week gebeurd zijn, blijft er in eerste instantie niet veel hangen (ik heb zelfs het lijstje met slechte dingen hierboven nog verder kunnen aanvullen...). Over slechte dingen kun je zo makkelijk schrijven, die blijven in je hoofd zitten, daar heb je eindeloos over nagedacht. Maar de goeie, leuke dingen komen eigenlijk alleen in flarden naar boven. Ik ga ze dus maar een beetje opsommen. Ik heb me voorgenomen tien gebeurtenissen te bedenken waarvan ik vorige week heb genoten. My happy-list:

1. Afgelopen vrijdag ben ik gaan Kruidvat-shoppen. Ik kom hier echt maar één keer in de drie maanden of zo, maar altijd vind ik het super leuk om shampoo's, conditioners en make-up uit te zoeken. Dit keer ging ik voor een hair repair shampoo, conditioner en hairspray van Schwartzkopf, en een lipliner en een eyeliner van Maxfactor (want die waren in de aanbieding!(:)

Hondje!(: let niet op 
mijn hoofd;p

2. Daarna kon ik het niet laten om nog de So Low binnen te lopen. Het is een beetje zo'n winkel als de Xenos. Allemaal te leuke prullaria om te laten liggen... Gelukkig ging ik alleen met praktische dingen naar buiten.

3. Zaterdag kwam het hondje van mijn oma even op visite. Echt zo'n knuffelschatje is dat, van hem word ik altijd helemaal vrolijk.(:

4. Zondagavond na het werk moest ik mijn taak als hulpzwartepiet nog even volbrengen en pepernoten gaan afleveren bij een vriendin. Ik ben misschien maar 10 minuten binnen geweest, maar het was direct gezellig. Natuurlijk hebben we iets afgesproken voor komend weekend!

5.  Maandag mocht ik een uur langer in bed blijven liggen! (niet opstaan om 6, maar om 7 uur.:D)

6. 's avonds was ik ook weer heel dankbaar voor het eten dat mama voor me in een bakje had gedaan.

Het is een begin....(:

7.  Gisteren heb ik de kaartjes voor het concert van DeWolff voor morgen gekocht(:

8. Ik mocht een onvindbaar boek van een vriendin lenen voor een schoolopdracht.

9. Ik heb mijn tumblr-wall verder af kunnen maken (:

10. Nu schrijf ik jou en ben ik vrolijk, want afgelopen week was toch wel leuk(:

  




Kijk Krul, ik kan best positief zijn. Ik laat niet op mijn kop zitten door tegenslagen. Voortaan ga ik, als ik een slechte week heb, lijstjes maken met de goede dingen die zijn gebeurd, want ik voel me nu helemaal prettig van binnen.(:

Voor ieder probleem is een oplossing en voor iedere slechte herinnering bestaan er tientallen goeie. Je moet alleen iets dieper graven en zo nu en dan een happy-list opstellen.

Liefs,
 

Right Girl, story based on a song - part 3 -

"She came back

Thought she had it all planned out

Went to marry some guy she had talked about 

A tear in her dress and a tear in her eye

And just like that her whole life flashed by

She won't remember what you said last night 

That if you ever needed someone to pick up the pieces in your life" 

Het was te voorspellen dat we even later beide niet meer konden stoppen met lachen en we waggelend op de boomstam zaten. We waren dichter tegen elkaar gaan zitten om steun bij elkaar te vinden.
‘Ik wist niet dat ik ooit nog zou kunnen lachen om het feit dat ik nog nooit een vriendje heb gehad.’ Ze keek me lachend aan. Haar mooie ogen staarde in de mijne en voor ik het door had, kon ik mezelf niet meer tegenhouden, ik zoende haar. Het was hemels, het kon niet beter. Haar lippen waren zo zacht. Ze schrok in eerste instantie, maar kuste me al snel terug. Haar handen vlochten zich door mijn haar en mijn handen gingen naar haar heupen. Langzaam gleed mijn hand over haar bovenbeen naar boven. De zoen werd heviger. Ik voelde haar handen tegen mijn bovenlichaam, ze zette druk en probeerde me naar achter te duwen. Ik wilde niet stoppen, het was zo fijn. Ze begon harder te duwen, met haar hoofd te draaien en geluiden te maken. Ik hield haar nog steviger vast, maar ze werkte niet mee. Ze gooide een been omhoog en gaf me een knietje, waardoor ik achterover viel en met mijn hoofd op de grond kwam. Delacour was helemaal overstuur en rende weg. Dat was het laatste wat ik zag die avond. Gelukkig zijn die spontane acties maar eens in het jaar, want ze zijn tot nu toe nog nooit goed afgelopen. I fucked up.


's Ochtends werd ik wakker door een fel licht dat in mijn ogen scheen. Ik probeerde mijn ogen te openen, maar het licht was te fel. Ik ging rechtop zitten en probeerde de knallende koppijn te negeren. Toen kwamen de herinneringen van afgelopen nacht terug. De avond begon zo goed, maar ik ben te ver gegaan. Ik was zo dom. Ik stond op en greep naar mij hoofd. ah shit, ik heb echt een aspirine nodig. Ik loop over straat terug naar het café, om mijn auto op te halen. Gelukkig waren we niet ver met de taxi gereden. Ik reed ongeconcentreerd naar huis en keek met een uitdrukkingsloos gezicht naar buiten toen ik haar zag. Ze stond daar te wachten op iets of iemand. Ik reed er langzaam heen, maar wachtte zo'n 40 meter voor haar. Misschien was ik verlegen, misschien wist ik gewoon niet hoe het verder moest en misschien wist ik gewoon niet wat ik moest zeggen. Toen ik mezelf eindelijk bij elkaar geraapt had, kwam er een taxi aangereden. Ze was weg. A chance i didn't take.


Daarna heb ik haar niet meer gezien. 

- 3 jaar later -

Ze kwam terug. Ik zag haar weer in hetzelfde café. Maar nu waren de rollen omgedraaid. Ik zag dat een paar mannen haar lastig vielen en ik liep erop af. 
'Hee!' Riep ik en de mannen keken om, 'stop dat!' Dit nam zij als een kans en wankelde zo snel mogelijk bij de mannen weg. De uitsmijter van het café had ook gemerkt dat iets niet helemaal in orde was en vatte de mannen bij de kraag. Nu greep ik mijn kans wel. Ik liep achter Delacour aan en hield haar tegen.Tranen rolde over haar wangen, die mannen waren niet zomaar vervelende mensen.

'Kom we gaan naar buiten,' zei ik en ik nam haar mee. 

'Ik dacht dat ik het goed had,' huilde ze toen we buiten op een bankje zaten. Ik snapte er niet zoveel van, maar ik liet haar uithuilen en wachtte tot ze verder vertelde.
'Ik dacht dat hij de persoon was, maar we hebben het nog geen half jaar getrouwd uitgehouden,' zei ze na een lange stilte.

Ik sloeg een arm om haar heen en het enige wat ik deed was luisteren. Ze vertelde en vertelde. Ik weet niet of het door de alcohol kwam of dat ze zich bewust was dat ik het was waar ze haar leven aan vertelde. Het enige wat ik nu in ieder geval kon doen. Was er voor haar zijn.

Op een gegeven moment begon het koud te worden buiten. Ik bracht haar met mijn auto naar mijn huis, want die man, zover ik begrepen had haar echtgenoot, kon misschien wel in haar huis zijn. Ze was in slaap gevallen in de auto dus ik droeg haar naar binnen en legde haar in bed, wilde haar niet wakker maken. Ik ging naast haar zitten en streelde zachtjes over haar hoofd. Ze was zo mooi, haar make-up was een beetje uitgelopen van het huilen, maar ik kon mijn ogen niet van haar af houden. Ik scheurde mijn blik los van haar en wilde koffie gaan zetten, maar ze hield me tegen. 'Please stay!' zei ze. Ik twijfelde even maar ging toen weer terug op het bed zitten.  

'If you ever need someone to pick up the pieces in your life,' fluisterde ik. 'I'll be there.'

Monday Evening Quote

"If you don't imagine, nothing ever happens at all"

Imagine is isn't perfect. Nothing ever happens like you imagine it will. 

That's true. 

But then again, if you don't imagine, nothing ever happens at all.

Imagining being someone else, or the world being something else, is the only way in. It's the only way inside someones of somethings head.

It's the machine that kills the fascist.

-- John Green, Paper Towns

Lieve Krul; Feestjes!(:

Lieve Krul,

Zoals je weet had ik afgelopen week niet één, maar twee feestjes ter ere van mijn verjaardag!(: Het pre- en after-master-voorlichtingsavond-feestje vond afgelopen donderdag in mijn studentenkamertje plaats, onze vierjaardag hielden we zaterdag. Het waren beide super gezellige feesten en ik zal ze hier, speciaal voor jou, in geuren en kleuren beschrijven.

Pre- en after-mastervoorlichtingsavond-feestje

Heel lelijke bedroom-selfie >.<

Voorafgaand aan de mastervoorlichtingsavond op de unie, waren we met z'n allen bij de snackbar tegenover mijn studentenhuis gaan eten. Ze hebben daar namelijk heerlijke friet speciaal! Direct daarna zijn we snel naar de unie gefietst voor onze mastervoorlichtingen. Samen met een paar andere feestgangers bezocht ik de master Linguïstiek en de master Communicatiewetenschappen. Beide zijn het zeer interessante masters. Jammer genoeg heb ik nog meerdere masters op het oog. Het zal dus nog moeilijk worden om een juiste beslissing te nemen... Veel tijd had ik echter niet om stil te staan bij mijn toekomst. Op de masteravond zelf kregen we als een gratis drankje aangeboden, hier zijn we dan ook het after-master-voorlichtingsavond-feestje begonnen.

Eenmaal op mijn kamer werden de blikjes bier opengetrokken en de glazen met wijn gevuld. De cadeaus werden opengemaakt. Er werd gekletst, gelachen en gezongen, zoals dat op ieder gezellig, authentiek feestje gaat. Hoe later het werd, hoe fouter onze muziekkeuze was. Uiteindelijk waren de Brabanders keihard aan het meezingen met Guus Meeuwis terwijl wij als Limburgers mee zaten te brullen op bekende carnavalshits. Het niveau daalde met de minuut, wat betekende dat het tijd was om naar de stad te gaan.

Jammer genoeg waren we allemaal zo kapot van een hele dag colleges, een voorlichtingsavond en keihard schreeuwen en zingen, dat we het maar tot drie uur volgehouden hebben. Eenmaal thuis viel ik ook direct als een blok in slaap...

Groepsfoto!<3

Vierjaardag

Een ware #foodgasm foto(:

Het feest zaterdag was van een heel andere koek, We deelden ons feest met z'n vieren, daarom besloten we van tevoren met de vier jarigen samen te koken en te eten. Na een speurtocht naar alle ingrediënten, gingen we als vier echte keukenprinsessen aan de slag. Tot onze verbazing smaakte de minimalistische pasta die we hadden gemaakt heerlijk. Gelukkig, want een goede bodem konden we wel gebruiken.

Na half negen begonnen onze eerste gasten binnen te druppelen. Niet alleen onze vaste vriendengroep, maar ook studie-, fanfare- en internetvrienden kwamen onze verjaardag vieren. Ik had nooit gedacht dat ik op mijn eigen feestje nieuwe mensen zou ontmoeten...;p

Toen we zo ongeveer compleet waren, was het tijd voor de cadeaus. Het meest interessante cadeau kregen we van Rick en Tom. De twee overhandigden ons namelijk een grote doos met lolly's, kaarsjes en een deurbel erop geplakt. Bij de doos kregen we zo'n plastic handschoen die je gratis krijgt op een tankstation. De doos zat vol met bladeren (en beestjes die nog tussen de bladeren zaten) en met z'n vieren moesten we grabbelen naar ons cadeau. Onderin de doos vonden we een wc-rol, pasteibakjes, een fleece dekentje en tomatenpuree... Geweldig...

Gezellig!

Zelf ben ik niet tot het einde gebleven, ik moest de dag erna gewoon weer vroeg opstaan om te gaan werken... Een beetje jammer, maar ik was na alle drukte en feestjes echt niet in een yolobui...  
Afgelopen maandag was ik helemaal kapot, maar het was het slaaptekort dubbel en dwars waard!

Liefs,


ps: De rest van de cadeaus die ik gekregen heb, laat ik een ander keertje zien, want ik heb nog niet alles... (iets met te laat besteld enzo...:P)
  

Ed Sheeran, Forest National Brussel

Ed Sheeran. De ginger met de gitaar. Ik denk dat bijna iedereen wel al eens van hem gehoord heeft. Ook live staat hij helemaal alleen op het podium, geen band die hem ondersteunt. Met enkel een pedalboard speelt hij meerdere gitaar- en zangstemmen.

Dinsdag 4 november speelde hij next door in het Belgische Brussel. Samen met een vriendin ben ik met de auto naar Brussel gereisd, zoiets mochten we gewoon niet missen. In Brussel is het
'wie het eerst komt, wie het eerst maalt'. Je moet dus op tijd komen. Wij wilden graag een staanplaats, want dan konden we in ieder geval goed dansen op zijn liedjes, ook wilden we een beetje vooraan staan. Uiteindelijk bleek dat de zaal al vroeger open was dan op het kaartje stond, waardoor de zaal al bijna helemaal vol stond.

Toen we aankwamen en we nog even naar de wc moesten, begon er opeens iemand te spelen. We kregen beide een lichte paniekaanval, maar het kon Ed niet zijn, hij begon toch pas over een uur!? Hij klonk ook niet als Ed.... We hebben snel geplast en zijn meteen naar de zaal gelopen, misschien hadden we ons vergist?. . We stonden nu best ver achteraan, maar aan het grote doek op de achtergrond konden we zien dat de artiest niet Ed was.

Het was Saint Raymond. (Hierdoor zal de zaal ook wel al eerder open zijn gegaan) Hij klonk echt heel goed, maar omdat wij nog bezig waren met naar binnen komen en met het zoeken van een kluisje en een staanplaats, heb ik er niet veel aandacht aan kunnen geven. Het enige nummer wat ik nog kon herinneren, was het laatste. Het was een erg leuk nummer, je kreeg er echt zin van om te dansen: "Fall at your Feet". Het was wel een goede opwarmer voor Ed Sheeran.

Na Saint Raymond moest er nog afgebroken worden en opgezet worden voor Ed. Ik was de klok maar in de gate aan het houden en de tijd kon maar niet sneller gaan. Ik had er zoveel zin in! Na een half uur was het dan eindelijk tijd! Ed was aan de beurt! We stonden best ver achteraan, maar we hadden hierdoor wel veel plaats en de grote koppen hadden precies een baan vrijgemaakt waardoor ik Ed hartstikke goed kon zien. Door ons gehaast waren we jammer genoeg onze telefoons vergeten in de auto. We konden dus geen foto's of filmpjes maken. De foto's wat hier in staan heb ik allemaal van Tumblr afgehaald.

Wat ik heel gaaf aan Ed vind is dat hij daar helemaal alleen op het podium staat. Met zijn gitaar en zijn board kan hij alles! Het lijkt me echt zwaar vermoeiend als 2 uur lang, je in je eentje alles moet spelen. Achter zich had hij grote led schermen. Ze stonden niet altijd allemaal aan. Op deze schermen zag je sowieso Ed spelen en af en toe kwam er een random beeld voorbij dat op het bijbehorende liedje was afgestemd en het ondersteunde.

De setlist

Het aller aller beste nummer van hem vind ik 'I See Fire' (De link verwijst naar de live versie van het concert in Brussel). Ik kan hier naar blijven luisteren en ik zou ook echt teleurgesteld zijn geweest als hij dit nummer niet had gespeeld.

Toen dit nummer werd ingezet was ik natuurlijk laaiend enthousiast en heb ik uit volle borst meegezongen. Dit nummer is geschreven voor The Desolation of Smaug, het tweede deel van The hobbit. Op de achtergrond waren op een gegeven moment ook beelden te zien van de draak uit de film.

Daarnaast vind ik Thinking Out Loud ook erg goed! Dit was het enige nummer dat hij met elektrische gitaar speelde.


Wat ook heel opmerkelijk was, was toen hij 'Afire Love' inzette. Ed speelde een hele tijd de eerste tonen van het nummer en in de microfoon zei hij 'Shh'. Hij probeerde iedereen in de zaal stil te krijgen. Steeds meer mensen hadden dit door en hielden hun mond dicht. Natuurlijk zijn er dan altijd een paar meiden die aandacht moeten krijgen en dan een keiharde gil geven. Deze keer schudde hij langzaam zijn hoofd, om duidelijk te maken dat dat niet de bedoeling is. Hij kreeg gewoon de hele zaal stil. Meer dan 8.000 man hielden volledig hun mond. Het enige wat we mochten doen, was meezingen verder niks en dat kreeg hij helemaal alleen voor elkaar.

Kortom, het was een mega concert! Als hij nog eens in de buurt is, ben ik de eerste die een kaartje heeft. Het concert was zo goed! Ik heb zo genoten! 

De foto die hij op Instagram heeft gezet. Ik sta ver achteraan, midden links, achter de spandoeken.

Deze man weet precies waar hij mee bezig is. Perfect.

Lieve Krul; speuren

Lieve Krul,

Geen verjaardag, maar vierjaardag. Fout hè?;p

Het vervelende verjaardagsgevoel is gelukkig weer weg. Het is tijd voor feest!(: Niet alleen morgen, maar ook zaterdag staan mij dansjes, vrienden, hapjes en drankjes te wachten. Samen met een studiegenootje geef ik een pré- en aftermastervoorlichtingsavond-feestje (zo da's een mond vol...) en met mijn vriendinnen thuis geven we een heuse vierjaardag.

Al de hele week ben ik bezig met schrijven, foto's zoeken en muziek luisteren, want alle jarigen verdienen een persoonlijk cadeau. Wat deze knutsels zijn, ga ik nog niet verklappen, ze zouden het via jou te weten kunnen komen...

Het was niet niks om al het materiaal bij elkaar te sprokkelen. Ik bezocht niet alleen de oudste gedeeltes van Facebook, ook profielen waar ik nooit meer een blik op zou willen werpen, moest ik onder de loep nemen. Op zoek naar de bijpassende foto's kwam ik nog bijna tot een punt,
dat ik alles zou verraden en berichtjes zou gaan sturen... Gelukkig kon ik me inhouden; it's not worth it.

Kleine teleurstelling dus, het wordt nu allemaal minder perfect dan ik in gedachte had....

Nog een kleine teleurstelling van afgelopen week, is misschien achteraf eigenlijk wel een beetje grappig. Al een tijdje luister ik naar een soort indiebandje genaamd Pegasus Bridge. Ik werd helemaal verliefd op hun akoestische versie van het nummer Yoko. Gisteren besloot ik meer van hun nummers te beluisteren. Ik vond ze zo goed dat ik de band wilde toevoegen op Facebook. Ik was helemaal blij dat ik een 'nieuw bandje' had gevonden, totdat ik erachter kwam dat ze sinds 2012 al niet meer bestaan... bummer...

Ik dring je lekker op met het prachtnummer Yoko, zodat je mijn pijn snapt :p. 

Onder het genot van dit heerlijke stukje akoestisch werk, ga ik nog snel even verder met mijn verjaardagscadeautjes (ze moeten vrijdag alle drie af!:O). Ik houd je op de hoogte over mijn feestjes!(:

Liefs,

Lieve Krul; Jarig

Lieve Krul, 

Vannacht word ik alweer 20! Ik voel me zooo oud... Net als oma vraag ik me af  'waar de tijd toch is gebleven?' en net als mama wil ik weten wat er nog van me gaat worden. Ik zit vanavond niet in de kroeg met vrienden, die konden allemaal niet, dus ook ik heb een eenzaam feestje... ofja eenzaam, ik schrijf deze brief aan jou, dat is niet zo eenzaam. :p

Nog drie minuten en dan mag ik nergens meer opschrijven dat ik 19 jaar ben. De laatste keer dat er een 2 in mijn leeftijd zat, was op mijn 12de en nu moet ik 10 jaar lang een 2 gebruiken. Ik heb het gevoel dat ik steeds serieuzer over mijn toekomst moet gaan nadenken, niet meer onbezorgd school af maken en dan wel zien waar het schip strandt. Er moeten honderd dingen tegelijk gebeuren en iedereen laat je maar aan je lot over. Zoek het je maar uit.

12 uur, precies nu;p. Je appt al!(: haha dankje, je bent de eerste!<3

Ik voel me, net als op andere verjaardagen niet heel anders dan twee minuten geleden... Maar ik voel me wel anders dan vorig jaar, en al heel anders dan twee jaar geleden... Een hoop is verandert, een hele hoop.

Ik ben nu al helemaal thuis in mijn studentenstad, ik heb het geluk dat ik naast mijn vriendinnetjes hier, ook nog in mijn geboortedorp de beste vriendinnen ooit heb. Ik maak steeds nieuwe dingen mee en heb ingezien dat ik erg heb geleerd van gebeurtenissen in het verleden. Ik voel me op dit moment een beetje vervreemd van alles... heel gek. Wie ben ik, wat wil ik, waar sta ik voor? pfffff waarom houd ik me hiermee bezig...

Ik denk dat ik melancholisch word van verjaardagen en ouder worden, ik moet er maar even een nachtje over slapen. Morgen ga ik lekker stappen! Dit gekke gevoel zal dan wel snel over zijn.

Een dikke kus terug!
Liefs,
   

Halloweenconcert

Het nepbloed en de heksenneuzen kunnen weer opgeruimd worden. Halloween is weer voorbij. Voor ons was deze Halloween anders dan andere jaren. in plaats van last minute in de verkleedkist te duiken, opzoek naar die perfecte Halloweenparty-look, hebben we maandenlang met onze fanfare gerepeteerd voor een heus Halloweenconcert.



Van filmmuziek tot klassiek, van pop tot zelfs een pretparknummer, voor iedereen zat er wel een mooi muziekstuk tussen. Onze fanfare werd versterkt met dans, zang en theater. Licht-, rook- en geluidseffecten maakten de akelig versierde fanfarezaal helemaal af en gaven het publiek de koude rillingen.

Allemaal geschminkt en klaar voor het concert!

Op de concertdag zelf werden de puntjes nog op de 'i' gezet. Het hele orkest werd geschminkt en we moesten al een half uur voor aanvang klaarzitten op het podium om warm te spelen en te stemmen. De rookmachine werd aangezet, de enge geluiden gingen aan en het licht werd gedempt. Onze heks, die het concert presenteerde, nam plaatst achter het witte scherm waarop enkel haar schaduw te zien zou zijn.

We openden het concert met een hoop donder en bliksem. Het bekende film- en reclame nummer Oh Fortuna galmde door de zaal en schepte een goede bodem voor de rest van het concert. In The Haunted Halls liepen er spoken door het publiek, op zoek naar een nieuw lichaam. ET, Monsters inc., Beetlejuice en The Phantom of the Opera werden ondersteund door beelden op een groot scherm achter de fanfare. Op Thriller van Michael Jackson liet het dansteam van Rick Schmitz zijn moves zien en in A Thousand Years van Christina Perry mocht het publiek genieten van een sterk staaltje zang. We speelden ook Villa Volta, bekend van de gelijknamige attractie in De Efteling. Terwijl de fanfare het nummer ten gehore bracht, vertelde een acteur de legende van de Bokkenrijders. We sloten het concert af, door alle spoken die we opgeroepen hadden, te verjagen met Ghost Busters.

Het concert was ten einde. Na het opruimen speelden we nog Lang zal ze leven omdat Marit jarig was, daarna bespraken we het optreden onder het genot van een pilsje. Het was een erg leuk concert en ik hoop dat we volgend jaar een nog groter themaconcert kunnen realiseren!

Groepsfoto! :D 

- Deze prachtige foto's zijn gemaakt door Fons Verhoeve

Monday Morning quote

"The moment when you want to quit, is the moment when you need to keep pushing."