OOTD

Al heel lang zit hij in mijn hoofd: Het lange, witte, gebreide vest. Het kwam er echter nooit van, het ene was te kort, het andere was té wit en van weer een andere was het patroon niet mooi, maar eindelijk heb ik mijn mister perfect gevonden. 

Tadaa!

Het breipatroon van het vest is standaard, maar mooi. De kleur is niet veel te wit, maar ook niet bruinig. Het vest is fijn lang en lekker, lekker, lekker warm én hij heeft zakken, waarin ik mijn altijd koude handen kan steken.

De broek is ook niet zomaar een broekje. Ik mag het eigenlijk niets eens 'broek' noemen, het is een jegging. Hij heeft achterzakken een rits en een knoop, maar de flexibiliteit van het grijze stuk comfort kan zeker een spagaat handelen (als ik die zou kunnen). Het nadeel is alleen dat deze broek niet bepaald winterproof is, maar met een dikke legging eronder, zou ik mijn knikkende knieën in bedwang kunnen houden.

Kijk dat mooie breisel(:

De ketting die ik draag is niks speciaals, ik houd gewoon van een beetje kleur en ook al ben ik het niet zo eens met dat felle groen, ik kan niet de deur uit zonder een eye catcher. Aan de ketting hangt een peace-teken, de sleutel van mijn slaapkamer (haha), en een klein geluksbrengertje in de vorm van een handje. Het zijn gewoon random objecten die ik tijdens het opruimen van mijn kamer vond en die ik aan een ketting heb gehangen. Deze ketting is eigenlijk een soort verzamelsnoer...


Na een paar laarzen met zilveren studs en een paar laarsjes met een gouden rits naar de filistijnen te hebben geholpen, werd het tijd voor een iets minder opvallende variant. De laarzen zijn zwart, zwart en nog eens zwart. Alleen de binnenkant is versierd met rood. Het mooiste aan de laarsjes vind ik de hak; hij is namelijk net iets hoger dan een gewone hak, maar de schoen is nog steeds 100% comfortabel en casual. Laat de sneeuw maar komen, want een paar geitenwollensokken past hier makkelijk in.

Flatlay met boots

De look is lekker casual en winterproof!

I like it and it's super comfy! 

Vest: Vero Moda (Only)

Top: Hema

Necklace: Sixx and bedroomfindings

Jegging: Zara

Boots: Sacha

Lieve Krul; terug naar het normale leven

Lieve Krul,

Vakantie-Erdinger smaakt zoveel
beter dan stress-Erdinger ;p

Na deze verschrikkelijke stressvolle tentamenweek kan ik eindelijk weer terugkeren in mijn normale,
veel te drukke leventje, Een lekker muziekje op, typend aan een paar verslagen, tussendoor youtubefilmpjes kijken, gitaar spelen en eindelijk weer het huis schoon houden, want ook dat laatste schoot er afgelopen twee weken door. Tot ergernis van mijn huisgenootjes, die erg gesteld zijn op hygiëne (en ik geef ze geen ongelijk!). 

Met een relaxt dagje winkelen, frietjes en 's avonds een Erdinger sloot ik de tentamenweek af, en luidde ik het weekend in. Zaterdagochtend heb ik hardgelopen, wat een tegenvaller! Na anderhalve maand niet gesport te hebben, was de afstand die ik altijd liep, nu net iets te lang. Man, wat heb ik spierpijn gehad. Mentaal sloeg ik me wel door mijn route heen, het schortte niet aan enthousiasme en doorzettingsvermogen, maar lichamelijk was het, vooral achteraf, zwaar. Ik had namelijk nog twee dagen flinke spierpijn na deze sportieve uitschieter. Ze zeggen niet voor niets: no pain, no gain! 

Vooral dat laatste ;)

Zaterdagavond heb ik mijn vrije dag niet in de discotheek gevierd, maar lekker op de bank bij mijn gezellige neef. De hele avond hebben we gegamed; van Little Big Planet tot Call Of Duty. Jammer genoeg ben ik echt een vrouw als het op gamen aankomt, ik kan er namelijk helemaal niks van. In een free for all is het namelijk moeilijker om mij te laten winnen, dan, op veteran, de moeilijkste missie uit te spelen...;p Mijn rol als 'ik ren achter je aan en maakt je weer beter als je dood bent' is de enige die ik wel goed uit kan voeren. Every gamer needs a healer, toch? 

Zeg Krul, wie is nu eigenlijk jouw healer, nu ik niet meer ieder weekend met jou op de bank videogames kan spelen? Nu moet je alle spellen alleen uitspelen, of heb je daar geen tijd meer voor? je hebt het er eigenlijk ook nooit meer over...  Krul, je hebt toch geen stress hè? geen tijd meer door school? Binnenkort kom ik langs, dan gaan we gamen, en de stad zien, en dansen....ik denk dat ik maar een hele week blijf, willen we al onze voornemens uit laten komen... 

Liefs,

Right Girl, story based on a song -Part 2-

Story based on 'Right Girl' - The Maine

"I've never been the best with my mouth
Try to stay smart but the dumb comes out
Maybe I'm shy, I drive an old car
Maybe I'm amazed that I got this far
And I got my stand-bys waiting on the line
But the hardest part is knowing that it won't be her this time"

'Kom mee!' Ik gooi het geld in de taxi en trek Delacour mee de auto uit. Ik pak haar hand stevig vast en neem haar mee het park in. 'Waar ben jij mee bezig!? roept ze verbaasd, ze giechelt. Ik besluit geen antwoord te geven, ze komt er wel achter. Ik kom graag in het park, ken het van binnen en buiten. Alle grasveldjes, speeltuintjes, stille plekjes...
 Delacour stopt en trekt haar hand uit mijn hand.
‘Wat zijn we hier aan het doen?’ Zegt ze, het gegiechel van net is veranderd in ernst. Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt me recht in mijn ogen aan, ‘hoe weet ik dat je niet een of andere kidnapper bent, die me hier gaat verkrachten?’
‘Dat weet je gewoon,’ zeg ik. ‘Als je het niet wist was je allang weggerend en niet deze discussie begonnen.’
Delacour zegt niks meer, ik zie aan haar ogen dat ze twijfelt. Omdraaien of meegaan? Expres wacht ik nog even, laat nog even de spanning hangen.
'Waar gaan we heen?' vraagt ze nogmaals.
'Dat zie je wel,' zeg ik, 'maar geloof me, je zal er geen spijt van krijgen.'
'Ja, dat klinkt erg geloofwaardig. Als ik nu niet met je meega, probeer je me zeker te lokken met snoep?'
Ik lach, 'had dat gewerkt dan?'
Ze glimlacht, 'wat voor een snoep heb je?'
'Jammer genoeg helemaal niks...' zeg ik, en ik zet mijn meest teleurgestelde gezicht op, 'Ik wil je alleen maar iets heel leuks laten zien.'
'Als je dadelijk je broek aftrekt ben ik echt weg hoor!'
'Nee, nee, nee echt niet!' verzeker ik Delactour, 'tenzij je dat heel leuk vindt natuurlijk?'
Ze lacht, 'ik kies voor het heel leuke dat niet te maken heeft met jouw broek.'
'Oké dan, lets go!'

-

‘Hier links, dan zijn we er.’
Delacour kijkt me verbaasd aan, ‘het pad loopt rechtdoor hoor.’
‘I know, volg me maar gewoon.’
Aan de linkerkant van het pad staan twee hoge, brede struiken die ervoor zorgen dat je het smalle paadje niet vanaf het hoofdpad ziet. Ik duw de struiken opzij en loop erdoorheen richting het grote meer dat in het midden van het park ligt. Ik wacht even tot Delacour zich ook door de struiken heeft geperst en samen lopen we verder.Tot nu toe ben ik hier altijd alleen geweest. Ik had nooit iemand gehad met wie ik het wilde delen.
Waarom ik, na een avond flink drinken met een random meisje richting het meer ga? I blame the alcohol.
'Oké, dit stukje is een beetje vervelend,' zeg ik als we bij een stuk grond met dichte begroeiing aankomen. Delacour knikt alleen maar, volgens mij gaat dit allemaal zo tegen haar principes in, dat ze haar verstand maar op nul heeft gezet. Gebukt worstelen we ons door het dichte takkenbos. Als ik de laatste takken wegduw, stop ik even en glimlach bij het zien van de plek. Delacour komt naast me staan en klopt de viezigheid van haar kleren af.
‘Ik hoop toch dat dat het waard was, want …' bij het zien van het plekje valt haar mond spontaan open. De plek is omringt door bomen en struiken. Zo ver ik weet, is er niemand, behalve ik, die weet dat deze plek bestaat. Het is de beste plek als je even alleen wil zijn. Het maanlicht schijnt precies tussen de bomen door en laat het water van het meer glinsteren. Een omgevallen boom aan de rand van het bos zorgt voor een bankje met uitzicht op het meer. Delacour loopt langs me en gaat aan het water staan.
‘Wow!’ is het eerste wat ze zegt als ze haar ogen uitgekeken heeft. Ik glimlach om haar reactie.
‘Waarom laat je me dit zien?’ vraagt ze even later als we op de boomstam plaats genomen hebben.
‘Ik weet het niet, een echte spontane actie, zullen we maar zeggen.’
Ze lijkt genoegen te nemen met dat antwoord en doet haar tasje open. Ze haalt een flesje tevoorschijn en neemt er een flinke slok uit. Daarna rijkt ze mij het flesje aan. Ik pak het en neem ook een slok. Ah, Whiskey, dat kan er nog wel bij.

Monday Evening Quote

"Don't let a bad day make you feel like you have a bad life."

Lieve Krul: Eenzaam feestje

Lieve Krul,

3 van de 4 tentamens zitten erop, maar tijd om adem te halen heb ik nog niet... niet tot vrijdag. Ik loop achter en nog niet zo'n beetje... het leven is gewoon te leuk om steeds maar binnen te blijven en te studeren.

Ik typ deze brief nu ook vanuit bed, na de after-repetitie borrel. Natuurlijk was het weer heel gezellig en natuurlijk heb ik daar een pilsje gedronken, maar het bleef allemaal binnen de perken. Een vriendin zou vrijdag haar verjaardagsfeestje houden, maar bijna niemand kon komen, dus had ze maar voor vandaag een taartje meegenomen. Best sneu voor haar, want ik zou echt een verschrikkelijke verjaardag hebben als niemand op mijn feestje zou komen...

Weet je nog, toen we nog geen relatie hadden, dat jij mij opeens appte dat je alleen was op een feestje waar eigenlijk nog zeven man hadden moeten zijn? De jarige was niet eens echt een vriend van je, awkward. 's avonds gingen jij en die jongen samen naar de stad voor een biertje, maar de jarige wist niet dat jij en ik een groepje vrienden hadden opgetrommeld, zodat hij zich niet helemaal eenzaam zou voelen op z'n verjaardag. We hebben er toen in de stad een geweldig gezellig feest van gemaakt(:

Praat je eigenlijk nog wel eens met die jongen? Hij was namelijk erg blij dat wij hem betrokken in onze vriendengroep, ofja dat zei hij aan het einde van de avond, toen we met z'n allen naar huis zwabberden. Hij wist zeker hoe hij moest feesten in ieder geval! Jammer dat zijn "vrienden" die knalfuif hebben moeten missen.

Nu we het toch over verjaardagen hebben! wanneer geef jij je fissa? ik heb heel goed gespaard zodat ik langs kan komen. Je schept altijd zo op over jouw uitgaansleven en nu wil ik ook eens genieten van de uitgaanssfeer in jouw stad! Ik heb ook al een cadeau, maar daar ga ik verder mijn mond over houden, voordat ik het er weer uitflap, zoals vorig jaar...  

Hopelijk ben ik niet de enige die op je feest zal verschijnen, al kunnen wij er met z'n tweeën ook wel een goed feest van maken.

Liefs,

DIY: Tiny pictures roomdecoration

Cute little pictures(:

De HEMA heeft iets nieuws, kleine mobileprint- fotootjes. Deze foto's zijn niet groter dan je handpalm en zien er super schattig uit. Het probleem is alleen, dat deze fotootjes snel in het niet vallen, wanneer je ze ergens op wil hangen. Klein maar fijn, was nog nooit zo ingewikkeld. Vandaar deze twee diy's. 






1. Desk organizer

In progress, best saai he? 

Het was een Total chaos op mijn bureau dus ik besloot daar iets aan te doen. Na het ophalen van de fotootjes bij De HEMA ging ik nog even langs de Action. Daar kocht ik een opbergmand en een houten dienblad. Eigenlijk is het allemaal heel simpel: Mand op z'n zij zetten, dienblad er met dubbelzijdige tape opplakken en klaar is Kees.

Op het dienblad ligt mijn fruit, mijn theedoos, mijn broodbeleg en brood. Van de mand heb ik een boekenkastje gemaakt, aangezien de boeken die ik vaker moet gebruiken altijd over mijn hele bureau verspreid lagen.








In eerste instantie wilde ik de fotootjes aan de muur hangen, maar hier zouden ze totaal in het niet vallen bij de rest dat er al hangt. Mijn bureautroep-opberger was echter nog erg kaal, dus ik besloot de foto's daaraan te hangen. Ik spon een lintje tussen de twee uiteinden van de opbergmand en hing, met gekleurde wasknijpertjes (te krijgen bij zo'n eurowinkel), de fotootjes eraan. Cute, isn't it?      

Et voila, het eindresultaat! (:

 2. Closet decoration

Ik heb pasgeleden mijn kamer veranderd. Nieuwe klerenkast, kleiner bureau, een open boekenkast en een kastje dat aan mijn muur hangt. Allemaal bij de Ikea gekocht. Mijn kamer moest dus nog wat opgefleurd worden, want op mijn muren en op mijn kasten hangt nu niks meer.

(Stiekem had ik geen foto van 'before' dus heb ik paint gebruikt om de foto's weg te halen, maar de boodschap is duidelijk: van saai naar hartstikke gezellig!)

Ik heb er voor gekozen om het deurtje van mijn hangkast als eerste op te fleuren. Ik had er al een tekst opgehangen die ik uit het tijdschrift van mijn moeder heb gehaald. Happinez, een heel leuk tijdschrift waar ook altijd leuke plaatjes en teksten in staan. Deze heb ik in het midden van de kast gehangen. Het plaatje is zwart-wit, iets wat precies bij mijn kamer past en waardoor het ook niet te druk wordt met de foto's ernaast die wel in kleur zijn. De foto's heb ik in rechte lijn onder elkaar naast het plaatje geplakt. Doordat alles om de foto's heen zwart-wit is, springen ze eruit en vallen ze toch op, ook al zijn ze zo klein.

Het resultaat (:

Mondaymorning Quote

"Work hard, nap hard.

Have a great day everyone!"

Lieve Krul: Stress, stress en nog eens stress!

Lieve Krul,

De tentamenweek komt er weer aan en wat een feest gaat het weer worden...
ik heb tijd te kort, veel te veel tijd te kort. Ik moet nog boeken lezen, verslagen verbeteren, dossiers uitprinten, een essay schrijven en misschien ook nog eens een beetje leren. Ik heb niet eens het idee dat ik zo veel werk voor me uitgeschoven heb, maar toch hoopt het zich, een week voor de tentamens, helemaal tot aan het plafond op.

Ik heb het gevoel dat ik geen enkel tentamen ga halen, zelfs het openboektentamen niet... Wat een stress, wat een zorgen... pff werken aan je toekomst is niet makkelijk, als je ook in het heden wil leven.

Ik kan niet wachten tot deze tentamenweek voorbij is. Ik kan niet wachten tot de volgende tentamenweek voorbij is en we eindelijk kerstvakantie mogen vieren. Voor we het weten is het alweer 2015. Alweer bijna zomer. Maar we moeten eerst de herfst, winter en lente overleven.

Ik heb helemaal geen truien of vesten meer, die zijn allemaal versleten en oud... ik ben nog niet eens klaar voor de herfst, laat staan voor de winter. Ik ben even slecht voorbereid op het veranderende weer als op mijn tentamens, wat me niet een heel erg behaaglijk gevoel geeft.

Ik wil heel graag slapen, maar ik wil ook deze brief naar jou schrijven. Heb jij nu ook al tentamens? Is de paniek bij jou al toegeslagen, of is het bij jou nog helemaal kalm?

Ik heb stress, stress en nog een stress!

Ik ga toch maar slapen, ik moet morgen vroeg op... leren en studeren!
Ik hoop dat je dit snelle zeikbriefje toch een beetje kan waarderen...

Liefs,
   

BookQuotes

'Het leven is als de dood, zonder een bedgenoot'

Een tijdje geleden moesten we een opdracht maken over Gronthouwelick  van Jacob Cats. Tijdens het lezen stuitte ik op deze ietwat rare quote. Met een glimlachje op mijn gezicht, kon ik vadertje Cats niets anders dan gelijk geven. Wat een humor had die man! en ik maar denken dat ze in de zeventiende eeuw niet eens wisten wat seks überhaupt was...

Over het verhaal 

Het verhaal is gebaseerd op het scheppingsverhaal. (Dat verhaal van Adam en Eva, ja). De slang is uit het verhaal geschrapt en in plaats daarvan gaat het over Eva die Adam steeds afwijst. Adam laat zich echter niet uit het veld slaan en gooit al zijn charmes in de strijd.

Adam heeft al een hele dag alleen door het paradijs moeten zwerven en is bij de komst van Eva al helemaal klaar om haar van top tot teen te leren kennen, (If you know what I mean). Eva wil daarentegen eerst van het paradijs genieten voordat ze met Adam de bosjes induikt. Ze is er gewoon nog niet klaar voor.

Adam is gelukkig een man van de vele mooie woorden en na twintig bladzijdes aanbiddingen, beloftes en 'gegronde argumenten' (zoals de quote) gaat Eva overstag. Ze gaan trouwen.

Op de bruiloft worden Adam en Eva toegejuicht en geholpen door pratende dieren, wat het verhaal wel een beetje een Sneeuwwitje-sfeer geeft. Want wat een prachtige, blije boel is het in Eden: Eva wordt de koningin van de dieren en Adam mag eindelijk een nieuw stukje Paradijs ontdekken - Knipoog, knipoog- . 

Over het boek 

Gronthouwelick staat in de verhalenbundel Trouringh van Cats en is volledig online te lezen! Dat bespaart je dus alweer boetes bij de bieb. De verhalenbundel gaat over zaken als: hoe vind je de juiste man, hoe moet de man de vrouw behandelen in een huwelijk en wat is de rol van de vrouw in het gezin. Het boek is dus een soort gids voor een goed huwelijk.

Dit boek is ook uiterst geschikt voor op je leeslijst. Noem even de relatie met de bijbel, de verschillen en overeenkomsten van het huwelijk van toen en nu en bespreek het feit dat Cats een vergeten schrijver aan het worden is, (en dat dat natuurlijk dus echt niet mag). Et voila, weer een blije Nederlandslerares erbij.

Over de Quote

Aan deze quote valt niets meer toe te voegen. Misschien kan ik hem eens proberen als ik mijn crush probeer te versieren...

Mondaymorning quote

"Always chase your dreams instead of running from your fears."

Achtervolg altijd je dromen in plaats van wegrennen van je angsten. Achter de angsten die je hebt, zitten je dromen. Het zijn net die dingen die je tegenhouden om je droom te achtervolgen. Het heeft alleen geen zin om ze de rug toe te keren. Het heeft geen zin om er voor weg te rennen, want ze blijven je toch achtervolgen. Overwin je angsten en achtervolg je dromen en bereik datgene in je leven wat je graag wil.

Old song versus New Song

Toen ik een keer thuis naar de radio aan het luisteren was, draaiden ze de redelijk nieuwe single van The Vamps : Oh Cecilia. Ik kreeg meteen goede zin en kon mijn dansjes niet achterwegen laten. Het nummer stond die dag op repeat. Toen mijn vader thuis kwam, was het eerste wat hij zei, "Dat is het liedje van Simon & Garfunkel." Ik snapte het in eerste instantie niet, dus moest ik het nummer van mijn vader maar eens gaan opzoeken. Het was inderdaad precies dezelfde tekst als Oh Cecilia van The Vamps, alleen instrumentaal verschilden beide liedjes.

Simon & Garfunkel - Oh Cecilia

Dit is het originele nummer. Het is uitgebracht in april 1970 en heeft in Nederland toen op de eerste plaats gestaan in de top 40. Het nummer is ongeveer 9 keer gecoverd, dus The Vamps zijn niet de enige die hun eigen draai aan dit nummer hebben gegeven. 

The Vamps - 'Oh Cecilia'

Dit is het nummer van The Vamps. Het is als single uitgegeven in oktober 2014 en heeft tot nu toch nog nergens hoog in de hitlijsten gestaan.

De twee nummers zijn beide geschreven naar wat in die tijd populair was. Het nummer van Simon & Garfunkel vind ik erg lijken op nummers die The Beatles ook hadden kunnen maken, instrumentaal is het namelijk steeds hetzelfde, maar dat kan ook aan de opname kwaliteit van toen liggen. Het nummer van The Vamps is een schepsel van de moderne pop industrie.
De melodie van de liedjes is ongeveer hetzelfde. Bij Simon & Garfunkel is de melodie steeds hetzelfde en verandert er door het liedje heen bijna niks. Bij The Vamps zijn er wat meer verschillende stukken in het nummer te herkennen. Ze hebben er een bridge bijgeschreven en een prechorus aan toegevoegd. Qua tekst is daardoor alleen een deel van het refrein hetzelfde. Verder is er bij Simon & Garfunkel maar één echt couplet.

Simon & Garfunkel of The Vamps?
Ik vind het wel een beetje raar dat je nergens een verwijzing kunt vinden naar het nummer van Simon & Garfunkel bij The Vamps, want het lied is wel gebaseerd op het nummer van hen. Misschien hebben ze net zoveel kunnen veranderen dat ze dit niet hoeven, maar zo krijg je het gevoel dat ze het gestolen hebben.
Beide nummers hebben het 'ik wil dansen'-gevoel wel erin zitten. In een live versie van Simon And Garfunkel vind ik ze instrumentaal wel heel goed en dat vind ik bij  The Vamps minder omdat ze precies hetzelfde spelen als op de cd.
Welk nummer ik leuker vind weet ik niet. Ik luister naar beide muzieksoorten, het ligt er gewoon aan welk humeur ik heb en waar ik zin in heb.

Lieve Krul; Herfstdipje

Lieve Krul,

Wat een week, wat een ups and downs... Je merkt het aan alles en iedereen: de zomer is voorbij. Jassen worden tot aan de keel dicht geritst en blote benen worden ingewisseld voor zwarte panty's en lange broeken. De kou, de kortere dagen, het besef dat het jaar weer bijna ten einde is en dat geen van je goeie voornemens is uitgekomen, maken de herfst tot een akelige periode van zelfreflectie, opsommingen van gebeurtenissen en hersenspinsels die je vertellen wat je deze zomer eigenlijk had moeten doen.

Ik weet niet hoe het bij jou zit, maar hier zijn veel mensen stront chagrijnig door het vallen van de bladeren, de wind en de regen. Een 'herfstdipje' noemen ze dat. Jammer dat ze het dipje niet bij zichzelf kunnen houden en het moeten afreageren op anderen.

Afgelopen maandag was, voor mijn gevoel, de eerste echte herfstdag. De dag begon leuk, ik kwam een goede vriendin in de trein tegen en we hebben lekker bijgekletst. Maar eenmaal aangekomen op de unie begon de rompslomp. De opdracht waar ik erg trots op was, werd afgekeurd en toen alle colleges om half 6 eindelijk geëindigd waren, sprong ik op de fiets en scheurde ik uit mijn favoriete zwarte skinnyjeans.

Eenmaal thuis aangekomen trok ik zomaar een broek aan, die totaal niet paste bij de rest van de kleding die ik droeg, onder het mom: Ik kom toch nergens meer waar veel mensen zijn. Fout gedacht dus, want bij de Albert Heijn was het bizar druk. Ik liep daar dus in mijn knalroze broek met lange paarse top (verschrikkelijk hè?), word ik bij de kassa ook nog voor 'kinderachtig' uitgemaakt omdat ik een man niet voorliet. Geloof me, ik stond op het punt hem voor te laten, maar hij had zijn vraag nog niet eens fatsoenlijk gesteld, of hij trok al de conclusie dat ik hem mijn plek in de rij toch niet zou geven. Dit veroorzaakte een hoop gescheld en getierelier, die man kon een scène schoppen, niet normaal. Alsof hij het van tevoren geoefend had.

Eenmaal thuis, toen ik lekker spek was aan het bakken, bleek dat karma nog steeds niet toegeslagen had bij mensen die dat naar mijn mening toch echt wel verdienen. Op dit moment lacht het geluk diegene toe, terwijl ik zeer in twijfel trek of die persoon het wel verdiend.

Ik kon wel huilen, wat een dag! Gelukkig had ik het afgelopen weekend een nieuwe singersongwriter ontdekt, maar door lack of time had ik nog geen moment gehad om er goed naar te luisteren. Dit besloot ik, na alle slechte gebeurtenissen van die dag maar te doen. Wat een hoogtepunt was dat, It totally made my day!(; 

Op een paar momenten had ik graag je armen om me heen gehad, want ook ik ben slachtoffer van een heus herfstdipje, maar ik red me wel Krul, maak je maar geen zorgen. Ik zet gewoon goeie muziek op en dan kan ik de wereld lekker helemaal vergeten, vooral in de staat waarin ze nu verkeerd...

Liefs,

Right Girl, story based on a song -Part 1-

Story based on 'Right girl' - the maine.

"Got caught running up a tab
Couldn't drive home so I had to share a cab
Introduced herself by her last name
The kind of girl you steal from the football team
Brought up a silver spoon mess
Always trying to tear off her Catholic dress
Told me she's over this place
Needs to feel the mid west wind in her face
But the alcohol made its way down
She was the last thing that I saw last night before I hit the ground"

Ik open de deur van het café en stap naar binnen. Het zit hartstikke vol, het feest is al in volle gang. Ik duw me tussen de mensen door naar de bar en steek mijn hand op om drankjes te bestellen. Ik voel dat dit een goede avond gaat worden. Na de tentamens heeft iedereen behoefte aan een flinke avond stappen. ‘Drie tequila en een biertje graag,’ schreeuw ik in het oor van de ober. De drie tequila gooi ik direct achterover. Ah lekker. Ik schud met mijn hoofd en knijp mijn ogen even dicht. Ik pak mijn biertje en ga op zoek naar mijn vrienden.
‘Ah, Pim! Ben je er? Ik wist dat je nog zou komen.’ John staat al aardig te wankelen en slaat een arm om mij heen. Met zijn volle gewicht leunt hij op mijn schouder. Die gaat morgen een geweldige kater hebben.
‘Ha Pim, hier neem deze.’ Peter duwt een biertje in mijn vrije hand en geeft een andere aan John. ‘Ik ga zo wel weer nieuwe halen.’

Na een paar uur begon mijn beeld steeds waziger te worden. Ik had geen idee meer waar ik mee bezig was. Peter was nog het meest helder en heeft een taxi geregeld. Ik strompel luid schreeuwend naar buiten. Opeens komen er drie mannen om me heen staan.
'Doe eens normaal, loser.' Roept de dikste van de drie en hij duwt me waardoor ik hard tegen de muur aan knal. Alles wordt helemaal wazig. Shit, hoe moet ik me hieruit gaan redden? Ik probeer weer op te staan, maar de drie mannen duwen me op de grond.
'Laat me gaan!' roep ik, helemaal ontnuchterd, maar voordat ik om me heen kon gaan slaan hadden de mannen me al stevig vast.
‘Hee,’ roept een vrouwen stem. 'Stop dat.'
De mannen verslappen hun greep en kijken om.
'Wat moet jij?' gromt de man met de rode muts. De dikke man laat me los en loopt richting het meisje.
'Kom, we pakken deze!' zegt hij. De mannen laten me los en ik kruip snel overeind. Ik neem snel mijn telefoon uit mijn zak om de politie te bellen, maar het meisje was me al voor. Nog voordat de mannen haar een haar hadden kunnen krenken werden ze door de politie meegenomen.

Het meisje en ik bleven over.
'Dankje,' prevelde ik.
'Ja, ik zag die mannen al rondlopen en ik vertrouwde het helemaal niet, ' zegt ze.
'Je was op het juiste moment op de juiste plek.'
'Ja, ik wacht op mijn taxi en zag het van een afstandje helemaal mis gaan, dus ik besloot er iets aan te doen' glimlacht ze.
'Dankje,' zeg ik, 'Ik wacht ook op mijn taxi. Ik was te dronken om te fietsen en eigenlijk weet ik ook niet meer zo goed waar ik mijn fiets eigenlijk neergezet heb.'
Ze lacht, haar krullende bruine haren vallen speels over haar schouders. Ze draagt een wit jurkje dat strak om haar borst zat, maar wijd uitliep tot op haar knieën.
'We zouden de taxi ook kunnen delen,' stelt ze voor.
'Goed, vertel je me dan wel eerst je naam?'
Ze lacht, ‘Delacour,’ antwoordt ze. 

‘Krijg ik geen voornaam?’

‘Nee.’
'Janssen,' kaats ik de bal terug en ik geef haar een hand.

Nog voordat ze weer een opmerking kan maken, stopt er een taxi voor onze neus. We stappen beide, zonder iets te zeggen in.
'Sleeuwijksedijk 3024A' zegt Delacour.

wordt vervolgd...

Mondaymorning quote

"Enjoy the little things."

"Enjoy the little things, for one day you may look back and realize they were the big things,

Find Joy in the ordinary."

The Maine, Nick Santino & Lidia @Melkweg

Na de band al zo’n 4 keer gemist te hebben, had ik nu dan eindelijk de kans om ze te zien. The Maine is een Amerikaanse band, dus ik was super blij dat ze nog eens naar Nederland kwamen. Nederland en England waren ook nog eens de enige Europese landen die ze bezochten met hun 8123-tour. dus nog een reden om zeker te gaan! Ze speelden in de Melkweg in Amsterdam, ik dacht altijd dat dat een mega grote zaal was, maar de zaal was echter super klein. Misschien zaten wij in een ander deel van het gebouw en is er nog ergens een grote zaal, maar ver vooraan stond je gelukkig altijd.

Nick Santino

The Maine had twee voorprogramma’s meegenomen. Nick Santino, ook wel bekend als de zanger van A Rocket To The Moon, en Lydia, een band die ik verder niet kende.

Nick Santino startte, hij kwam alleen het podium op. It was just him and his acoustic guitar. Het was echt een soort van opwarmer, het was geen muziek om flink op te dansen, maar gewoon muziek waar je naar moet luisteren en alleen maar van kan genieten. Hij had een super fijne stem, met een super sexy, hees randje. Jammer was dat iedereen in de zaal zijn muziek niet echt snapte en er dus keihard doorheen praatte.

Lydia was de band die ik niet kende. Ik had thuis een aantal van hun nummers opgezocht, maar het sprak me niet zo aan. Ze begonnen met spelen. Instrumentaal waren ze super goed, alleen toen zette de zanger in en dat vond ik drie keer niks. Hij zong door zijn neus en de helft van de tijd leek het meer alsof hij aan het rappen was in plaats van te zingen. Persoonlijk vond ik het niks, maar de beat die erachter zat, zorgde er toch wel voor dat je een beetje kon dansen.

Lydia

Daarna kwam de band waarvoor we helemaal naar Amsterdam waren gereisd: The Maine. Het was één groot feest. Ze speelden nummer na nummer en hebben zo 1,5 uur vol gespeeld. er waren geen awkward stiltes tussendoor. Ik heb het hele concert keihard meegezongen, gedanst en gesprongen. Ik kreeg er zo’n mega energieboost van, dat ik na het concert helemaal kapot was. Ze waren zo goed life! Eén van de beste die ze speelde was Right Girl, geen één nummer heb ik zo hard meegezongen. Ze hadden er flink wat jamsessies ingegooid, wat je alleen maar harder liet dansen. I had such a great time! Ik ben heel blij dat ik, na 4x proberen, dan toch eindelijk een concert van The Maine  heb mogen meemaken.

The Maine

Het laatste nummer kwamen Nick Santino en een aantal van Lydia het podium op om mee te spelen.

Na de show kwamen ze bijna allemaal nog naar de merch, waar ze de shirts en cd’s verkopen. We konden toen een babbeltje met ze maken, foto’s maken en handtekeningen vragen.

You jelly? I think so! (:

Lieve Krul: muzieknostalgie

Lieve Krul,

Vandaag was het weer zo'n dag. Ik dwaalde wat rond op youtube en kwam het bandje tegen waar ik al sinds mijn veertiende helemaal verliefd op was. De band was niet uit mijn hoofd, hun cd ook niet, maar op de een of andere manier kwam ik nooit meer op het idee om die cd nog eens op te zetten. Soms gooit het toeval zoiets  gewoon in je schoot, dit keer in de vorm van de suggestion bar op youtube. Na één nummer flitste alle herinneringen die bij deze liedjes en de band hoorden weer helemaal door mijn hoofd. Nostalgie ten voeten uit.

Natuurlijk heb ik daarna de hele cd opgezet en nu, terwijl ik jou schrijf, zit ik keihard met alle nummers mee te blairen. Van de meeste nummers was ik vergeten dat ze überhaupt bestonden, maar bij het aanslaan van de eerste noten kwam de lyrics weer direct naar boven.

Bij het beluisteren van deze cd zit jammer genoeg ook een akelig besef. Op dit moment kan ik geen enkele cd die het afgelopen jaar uitgekomen is, by heart uit mijn hoofd. Mijn muzieksmaak is sinds mijn puberteit ook erg veranderd. Aan de ene kant hoef ik echt niet meer terug naar mijn so called 'emo period', maar toch mis ik die tijden en de muziek die daarbij hoorden wel een beetje.

Waar is de tijd toch gebleven Krul? Op de unie staan mijn vrienden en ik niet meer bekend als 'de levende musical', 'stelletje emo's' of 'eeuwige bruggers', Aan de ene kant een hele opluchting, aan de andere kant toch een beetje onwennig. Wanneer ik er zo over nadenk, met deze heerlijke, vergeten muziek op de achtergrond, mis ik die goeie oude tijd toch wel een beetje. Ik had het niet gedacht; maar wat een mooie tijden op die stink middelbare school...

Haha, ik klink echt als een oud wijf op dit moment, en stiekem wordt ik van dit alles toch een beetje verdrietig...

Dus. Krul, lieve Krul. Ik wil nieuwe muziek die past bij mijn nieuwe herinneringen en nieuwe ervaringen! Making memories is in progress, nu nog alleen een geweldige soundtrack voor erbij!

Stuur eens wat goeie muziek door!(:

Liefs,