 |
| Nick Santino |
The Maine had twee voorprogramma’s meegenomen. Nick Santino, ook wel bekend als de zanger van A Rocket To The Moon, en Lydia, een band die ik verder niet kende.
Nick Santino startte, hij kwam alleen het podium op. It was just him and his acoustic guitar. Het was echt een soort van opwarmer, het was geen muziek om flink op te dansen, maar gewoon muziek waar je naar moet luisteren en alleen maar van kan genieten. Hij had een super fijne stem, met een super sexy, hees randje. Jammer was dat iedereen in de zaal zijn muziek niet echt snapte en er dus keihard doorheen praatte.
Lydia was de band die ik niet kende. Ik had thuis een aantal van hun nummers opgezocht, maar het sprak me niet zo aan. Ze begonnen met spelen. Instrumentaal waren ze super goed, alleen toen zette de zanger in en dat vond ik drie keer niks. Hij zong door zijn neus en de helft van de tijd leek het meer alsof hij aan het rappen was in plaats van te zingen. Persoonlijk vond ik het niks, maar de beat die erachter zat, zorgde er toch wel voor dat je een beetje kon dansen.
Nick Santino startte, hij kwam alleen het podium op. It was just him and his acoustic guitar. Het was echt een soort van opwarmer, het was geen muziek om flink op te dansen, maar gewoon muziek waar je naar moet luisteren en alleen maar van kan genieten. Hij had een super fijne stem, met een super sexy, hees randje. Jammer was dat iedereen in de zaal zijn muziek niet echt snapte en er dus keihard doorheen praatte.
Lydia was de band die ik niet kende. Ik had thuis een aantal van hun nummers opgezocht, maar het sprak me niet zo aan. Ze begonnen met spelen. Instrumentaal waren ze super goed, alleen toen zette de zanger in en dat vond ik drie keer niks. Hij zong door zijn neus en de helft van de tijd leek het meer alsof hij aan het rappen was in plaats van te zingen. Persoonlijk vond ik het niks, maar de beat die erachter zat, zorgde er toch wel voor dat je een beetje kon dansen.
 |
| Lydia |
Daarna kwam de band waarvoor we helemaal naar Amsterdam waren gereisd: The Maine. Het was één groot feest. Ze speelden nummer na nummer en hebben zo 1,5 uur vol gespeeld. er waren geen awkward stiltes tussendoor. Ik heb het hele concert keihard meegezongen, gedanst en gesprongen. Ik kreeg er zo’n mega energieboost van, dat ik na het concert helemaal kapot was. Ze waren zo goed life! Eén van de beste die ze speelde was Right Girl, geen één nummer heb ik zo hard meegezongen. Ze hadden er flink wat jamsessies ingegooid, wat je alleen maar harder liet dansen. I had such a great time! Ik ben heel blij dat ik, na 4x proberen, dan toch eindelijk een concert van The Maine heb mogen meemaken.
 |
| The Maine |
 |
| Het laatste nummer kwamen Nick Santino en een aantal van Lydia het podium op om mee te spelen. |
Na de show kwamen ze bijna allemaal nog naar de merch, waar ze de shirts en cd’s verkopen. We konden toen een babbeltje met ze maken, foto’s maken en handtekeningen vragen.
You jelly? I think so! (:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten