The Kyteman Orchestra, Doornroosje Nijmegen

Everything you hear tonight will be played for the first time. And after tonight, it will never be played again. We hope you will enjou it.

Foldertje dat uitgedeeld werd op het concert(:... 

Muziek is een samenspel van instrumenten, stemmen en andere geluiden. Op de mooie folder, gemaakt door Kyteman himself, komen al deze aspecten bij elkaar. De lijnen binnen de cirkel verbinden elkaar en representeren de verschillende klanken van The Kyteman Orchestra, die in harmonie of juist in complete chaos samenkomen, elkaar doorkruisen en verbinden. Iedere show van The Jam Sessions is anders en Kyteman maakt duidelijk dat zijn shows daardoor of heel vet, of misschien juist wel verschrikkelijk kunnen zijn. Woensdag was gelukkig enkel sprake van het eerste. 

Het concert begon met stilte. Rustig, kalm zetten de eerste instrumenten in en er wordt een mega spanningsveld opgebouwd, het publiek keek ademloos toe. Wachtte op de ontlading, die Kyteman maar bleef uitstellen. Met enkel één gebaar naar zijn muzikanten werd de spanning eindelijk opgeheven en barstte er een onweer van geluid los. Wanneer je dacht dat het orkest niet meer sterker kon spelen, doen de muzikanten er nog een schepje bovenop om dan opeens, het geluid helemaal op te laten lossen in niets. De piano bleef over, en het opbouwen begon weer helemaal opnieuw,

De fenomenale bastrombonesolo!(:

Nu is het ook tijd voor de twee rappers. "I want to sail the seven seas" zingen ze, roepen ze, krijsen ze. Ondersteund door een dik matras van geluid, dat het geheel bijna surrealistisch laat aanvoelen. De vrijheid waar de rappers naar verlangen, wordt benadrukt door de beklemmende klanken van het orkest. Emoties worden zeer goed weergegeven en de spanning is om te snijden. Hoe zal dit verhaal aflopen? Wederom in stilte, doodse stilte.

Er wordt weer een nieuw akkoordenschema geïntroduceerd. Het concert wordt lichter, vrolijker en de bastrombonist knalt een solo uit zijn instrument waar -volgens mij- zelfs Kyteman van onder de indruk was. De dirigent stopt namelijk met dirigeren en gaat op de grond zitten. Hij kijkt toe, luistert hoe de solist zijn solo ten gehore brengt. Hij maakt deel uit van het publiek, bekijkt zijn eigen show. Na het solostuk breekt het eerste grote applaus los. De belichting op het podium verandert in de lijnen die ook op de folder te zien zijn.

Kyteman  op de bugel

Wederom is er plek voor een trombonesolo, maar nu krijgt de muzikant geen vrij spel, hij wordt uitgedaagd door de trompettist en er ontstaat een heuse brassbattle. Na dit stuk kan Kyteman het niet meer laten en pakt hij zijn bugel erbij om een zeer gevoelige solo ten gehore te brengen. In de stijl van zijn grote hit Sorry raakt hij bij menigeen de gevoelige snaar, wat is deze man muzikaal!

Het concert eindigt in een volledige kakofonie aan geluid. Alle instrumentgroepen hebben hun skills ten gehore gebracht en de solisten hebben hun talenten geshowd. Of het hele concert volledig improvisatie was, laat ik aan de echte critici over, maar goed was het wel!

Bekijk hier alle foto's van het concert, gemaakt door Doornroosje