Ave Martinus, Volt Sittard

Martinus in de kerstoutfit (:

Bestaande uit drie leden van Lambshade, de ex-drummer van Southern Sunrise, een violiste en het broertje van beloofde de Americana/Folk band Martinus het Voltcafé kippenvel te bezorgen op deze pre kerstavond, maar of de band echt een kerstgedachte heeft verspreid, lees je hier. 

Het Voltcafé was omgebouwd tot een gezellige huiskamer met openhaard en de leden van Martinus droegen speciaal voor deze gelegenheid allemaal een kersttrui. Naast hun gewone repertoire bracht de band ook een paar kerstcovers ten gehoren. Na het eerste nummer kondigde zanger Ashwin Steps aan dat 'er iets spannends gaat gebeuren'. De leden van de band gingen dichter bij elkaar staan en de band zette zijn eerste kerstcover in. That was the worst Christmas ever! door Sufjan Stevens werd meerstemmig gezongen en er klonk een mooi stukje vioolsolo doorheen. Het nummer bracht een soort saamhorigheidssfeer in de zaal. Niet alleen de band kroop naar elkaar toe, ook het publiek ging dichter bij elkaar staan.

Na de rustige kerstcover ging de band er weer keihard tegenaan. Ze vervolgden hun set met clichématige liefdesliedjes die van akoestisch overgaan in rock en zo golven tussen een acoustic en Fullband feeling. De teksten mogen dan wel van het niveau ik hou van je, maar jij niet van mij zijn, muzikaal staat Martinus sterk in zijn schoenen.

Na deze nummers vraagt zanger Ashwin wederom om stilte, maar erg netjes gebeurt dit niet. Ik weet niet of het lag aan de monitoren die slecht afgesteld waren, of de mindere akoestiek in het café, maar ik vond het erg onbeschoft dat de artiest voor de rest van het optreden om complete stilte vroeg, omdat hij zich anders "niet kan concentreren". Dansen en lachen was nu totaal uitgesloten en de ambiance in de zaal sloeg van relaxt om in een gespannen sfeer.

Een openhaard, kersttruien en muziek, wat wil je nog meer?

Het nummer waar Martinus altijd mee eindigt, was deze avond gedegradeerd tot het voorlaatste nummer. True love wordt door de band bestempeld als verdrietig, maar persoonlijk vind ik het eerder naargeestig klinken. Het was het beste lied van de avond, maar eigenlijk niet zo geschikt als uitsmijter. Het nummer bevat een grote spanningsboog die eigenlijk nergens op een hoogtepunt komt. Door het nummer zonder hoogtepunt ver achteraan in de setlist te plaatsen, volgt er geen ontlading meer en ga je als publiek eigenlijk met een onvoldaan gevoel naar huis.

Als afsluiter speelde de band nog een kerstnummertje. Wederom geen Mariah Carey, Jingle Bells of Wham!, het onbekende nummer Christmas must be tonight door The Band werd mooi vertolkt. Er werd niet meer gevraagd om een toegift en eindelijk mochten we als publiek onze mond weer openen. De nieuwe EP van Martinus klinkt heel strak, maar hun live perfomances moeten ze nog een beetje bijschaven (of gewoon een betere geluidsman inhuren).           

Foto's via Martinus en Volt