Afvallen
en "gezond" leven, een paar missconcepties en mijn geval in waarom ik deze
levensstijl kies en gekozen heb. (Warning, het is best een lange blogpost geworden haha.)
Afvallen
We leven in een wereld waarin de zogenaamde ‘dietculture’ helemaal ingeburgerd is en veel mensen zijn er dagelijks mee bezig. Het is dan ook niet gek dat mensen gaan denken dat ik dit doe om af te vallen. Ik wil nog even specificeren dat dit NIET het geval is. Ten eerste, ik heb een gezond gewicht dus hoef niet eens af te vallen. Ook niet die zogenaamde “paar kilootjes” of “vetjes” waar iedereen het over heeft. Ook ben ik gelukkig met mijn lichaam hoe het is, en dat ik waarschijnlijk moeilijk te begrijpen voor heel veel mensen omdat zij geen idee hebben hoe het is om tevreden te zijn met wat je hebt gekregen, van je lichaam te houden om wat het is. Bij mij is dat ook niet zomaar gekomen en ik heb een hele hoge prijs betaald ervoor, maar het is niet onmogelijk om van jezelf en je lichaam te houden hoe het is. Dat is een van de redenen dat deze zogenaamde “gezonde levensstijl” niet uit de hand gaat lopen zoals dat bij sommigen wel gebeurd. Zelf liefde en acceptatie gaat voor alles, kun je dat niet en blijf je dingen willen veranderen aan jezelf, onnodig in mijn mening, dan zul je voor altijd bezig zijn met veranderen in deze “dietculture”. Want het is gemakkelijker dan alle diëten op de wereld te proberen ipv de onderliggende “knik” te zoeken die zorgt ervoor dat jij jezelf niet kan accepteren hoe je bent. Een plek die waarschijnlijk gevoelig en pijnlijk is en waar je liever niet aankomt. Toch kan ik je beloven dat het zo veel waardevoller is om dat wel uit te zoeken en het te verlichten, jezelf te verlichten. Als je jezelf accepteert hoe je bent, van jezelf houdt zal dat te zien zijn, zal dat uit je schijnen en wordt je er nog mooier van. Er is niks mis met wie dan ook(en niet gaan denken: “met mij wel hoor” want nee, als ik zeg niemand dan bedoel ik ook NIEMAND!) en iedereen is uniek en geweldig mooi. Natuurlijk hebben mensen ook slechte eigenschappen en kanten; “what you fuel, you become” maar dat heeft niks met je uiterlijk te maken. Stel jezelf de vraag of je voor altijd jezelf wil blijven veranderen of gewoon van jezelf wilt gaan houden. Want dat is toch wat iedereen wil en probeert te bereiken? Dat bereik je echter niet door je uiterlijk te veranderen, dat bereik je alleen door je innerlijk te veranderen, je manier van denken (en doen). In mijn mening hoeft niemand af te vallen, als jij gelukkig bent dan is dat alles wat telt en bij obesitas is het natuurlijk de gezondheidskwestie en daarbij kan je gewicht je leven negatie beïnvloeden, maar als jij zo gelukkig bent, wie zijn wij als de wereld on dan te zeggen; jij moet afvallen want je past niet in het ideale gewichtsplaatje.
We leven in een wereld waarin de zogenaamde ‘dietculture’ helemaal ingeburgerd is en veel mensen zijn er dagelijks mee bezig. Het is dan ook niet gek dat mensen gaan denken dat ik dit doe om af te vallen. Ik wil nog even specificeren dat dit NIET het geval is. Ten eerste, ik heb een gezond gewicht dus hoef niet eens af te vallen. Ook niet die zogenaamde “paar kilootjes” of “vetjes” waar iedereen het over heeft. Ook ben ik gelukkig met mijn lichaam hoe het is, en dat ik waarschijnlijk moeilijk te begrijpen voor heel veel mensen omdat zij geen idee hebben hoe het is om tevreden te zijn met wat je hebt gekregen, van je lichaam te houden om wat het is. Bij mij is dat ook niet zomaar gekomen en ik heb een hele hoge prijs betaald ervoor, maar het is niet onmogelijk om van jezelf en je lichaam te houden hoe het is. Dat is een van de redenen dat deze zogenaamde “gezonde levensstijl” niet uit de hand gaat lopen zoals dat bij sommigen wel gebeurd. Zelf liefde en acceptatie gaat voor alles, kun je dat niet en blijf je dingen willen veranderen aan jezelf, onnodig in mijn mening, dan zul je voor altijd bezig zijn met veranderen in deze “dietculture”. Want het is gemakkelijker dan alle diëten op de wereld te proberen ipv de onderliggende “knik” te zoeken die zorgt ervoor dat jij jezelf niet kan accepteren hoe je bent. Een plek die waarschijnlijk gevoelig en pijnlijk is en waar je liever niet aankomt. Toch kan ik je beloven dat het zo veel waardevoller is om dat wel uit te zoeken en het te verlichten, jezelf te verlichten. Als je jezelf accepteert hoe je bent, van jezelf houdt zal dat te zien zijn, zal dat uit je schijnen en wordt je er nog mooier van. Er is niks mis met wie dan ook(en niet gaan denken: “met mij wel hoor” want nee, als ik zeg niemand dan bedoel ik ook NIEMAND!) en iedereen is uniek en geweldig mooi. Natuurlijk hebben mensen ook slechte eigenschappen en kanten; “what you fuel, you become” maar dat heeft niks met je uiterlijk te maken. Stel jezelf de vraag of je voor altijd jezelf wil blijven veranderen of gewoon van jezelf wilt gaan houden. Want dat is toch wat iedereen wil en probeert te bereiken? Dat bereik je echter niet door je uiterlijk te veranderen, dat bereik je alleen door je innerlijk te veranderen, je manier van denken (en doen). In mijn mening hoeft niemand af te vallen, als jij gelukkig bent dan is dat alles wat telt en bij obesitas is het natuurlijk de gezondheidskwestie en daarbij kan je gewicht je leven negatie beïnvloeden, maar als jij zo gelukkig bent, wie zijn wij als de wereld on dan te zeggen; jij moet afvallen want je past niet in het ideale gewichtsplaatje.
Ikzelf raak enorm gefrustreerd bij en door het zien van eeuwige
afvalreclames/methodes/motivaties, ik heb ongeveer de helft van mijn leven
geprobeerd te passen in een plaatje dat onrealistisch en fout is. Een plaatje
dat waaraan mijn lichaam en geest niet kan en zal voldoen, en daar is niks mis mee
behalve dat veel mensen dat toch willen bereiken, die strakkere benen/buik/armen
en dan wachten tot het voldane gevoel overneemt. Je leven beïnvloed en geleefd
door een nummertje op de weegschaal die je gemoedstoestand gaat bepalen. Jezelf
en je lichaam zonder medische hulp grenzen aanleggen die mogelijk schadelijk
zijn voor je lichaam en zijn ontwikkeling(ja ook na de puberteit!). Dit zijn
allemaal kenmerken van de “dietculture”, en het maakt je leven er echt niet beter
op. Je moet ook als je sport je lichaam goed voeden, ook als je af wil vallen
genoeg eten anders zal je lichaam je eigen spieren en organen aan gaan vreten
ipv “vet” te verbranden. je kan niet teren op een dieetje van 1500-2200 kcal(of
minder zelfs) en verwachten dat je afvalt, dat je lichaam daarmee instemt. Als
er iets is wat ik heb geleerd dan is het wel, naast dat zelf liefde het
makkelijkst en belangrijkst is, dat je niet kan afvallen als je niet goed eet.
dan raak je gefrustreerd, omdat je niet afvalt, eet je nog meer slablaadjes en
minder voedingsstoffen omdat je hoopt dat je dan wel eens afvalt. Zo werkt het
niet, zo werkt je lichaam niet, en zo zal het ook nooit werken.(ik kan daarover
nog wel meer vertellen, waarom je lichaam dan niet afvalt etc maar ik ben nu al
een beetje afgedwaald van het eigenlijke onderwerp haha.) Vraag jezelf gewoon
eens af, ben ik gelukkig? Hoe ik nu leef, met dit lichaam? En als niet, wat kan
ik daar innerlijk aan veranderen en ben ik bereid een verandering voor het leven
te maken of gewoon door te blijven sukkelen als nu?
Goed, terug naar het eigenlijke onderwerp, waarom IK gekozen heb om veganistisch/vegetarisch te worden. NIET EN NOOIT om af te vallen. Ik ben absoluut tegen “dietculture” en afvallen, want ik vind dat echt nergens voor nodig(zelfs als je obesitas hebt, als jij gelukkig bent met je lichaam en je leven dan vind ik niet at je hoeft af te vallen. Hoewel het wel belangrijk is voor je gezondheid natuurlijk, maar gelukkig zijn en tevreden zijn met jezelf is net zo belangrijk voor je gezondheid!). Als het goed is ben ik ook niet afgevallen, ik weeg mezelf nooit(ziekenhuiscontroles weggelaten, daar moet het maar ik kijk nooit op dat stomme ding) dus zou het niet weten, mijn dieet(als in voedselinname NIET afvalzooi dus haha) is gevarieerd en heeft alle voedingsstoffen die mijn lichaam nodig heeft. Ik werk samen met mijn diëtiste om missconcepties die ik zelf ook heb, mede door de media, uit de weg te ruimen. Zij helpt mij met het op orde stellen en zorgen dat ik mijn gezondheid niet in gevaar breng hierdoor,
Goed, terug naar het eigenlijke onderwerp, waarom IK gekozen heb om veganistisch/vegetarisch te worden. NIET EN NOOIT om af te vallen. Ik ben absoluut tegen “dietculture” en afvallen, want ik vind dat echt nergens voor nodig(zelfs als je obesitas hebt, als jij gelukkig bent met je lichaam en je leven dan vind ik niet at je hoeft af te vallen. Hoewel het wel belangrijk is voor je gezondheid natuurlijk, maar gelukkig zijn en tevreden zijn met jezelf is net zo belangrijk voor je gezondheid!). Als het goed is ben ik ook niet afgevallen, ik weeg mezelf nooit(ziekenhuiscontroles weggelaten, daar moet het maar ik kijk nooit op dat stomme ding) dus zou het niet weten, mijn dieet(als in voedselinname NIET afvalzooi dus haha) is gevarieerd en heeft alle voedingsstoffen die mijn lichaam nodig heeft. Ik werk samen met mijn diëtiste om missconcepties die ik zelf ook heb, mede door de media, uit de weg te ruimen. Zij helpt mij met het op orde stellen en zorgen dat ik mijn gezondheid niet in gevaar breng hierdoor,
dat is meteen ook mijn tweede punt
Gezondheid
Ik doe dit niet om zogenaamd “gezonder” te leven of worden. Ik sport niet, lig dagen lang in bed(als ik niet naar school hoef) en ben enorm inactief haha. Dus nee, ik leef niet zoals de media/bladen/tv zeggen dat “gezond” leven is, ook al kies ik voor deze levensstijl(qua eten). maar ik leef wel voor mijn gezondheid, wat in mijn ogen iets heel anders is(de hele “gezond” en “ongezond” kwestie heb ik vorige keer besproken maar geheid dat ik daar nog op terug ga komen ooit.) Gezondheid of gezond zijn gaat niet alleen uit van het niet hebben van lichamelijke ziektes of mankementen, het gaat ook erom of je gelukkig bent, rust kunt vinden, goed slaapt etc. Mijn lichamelijke gezondheid is gewoonweg slecht, mijn verteringsstelsel is naar de klote door jarenlang laxeren, overgeven en te weinig eten(in combo met te veel sporten). Ook mijn hart werkt niet helemaal goed meer, mede hierdoor. Mijn lever is een hoopje niks door alcohol misbruik en paracetemol overdosissen. Ik heb als gevolg hiervan vrijwel elke dag black outs als gevolg en val regelmatig flauw, dit is allemaal geen manier van leven natuurlijk en ik heb mijn lichaam een onnoemelijke schade aangedaan.(Ik ga niet helemaal adresseren wat voor sul ik ben geweest, maar ik heb inderdaad een eetstoornis gehad. Dit is niet iets wat ik op deze blog verder ga uitleggen of over ga vertellen maar de gevolgen ervan spelen dagelijks in mijn leven en komen ook bij dit onderwerp naar voren) Als je gezondheid eenmaal weg is, krijg je die niet makkelijk weer terug. Sinds ik dierlijk vlees uit mijn dieet heb geschrapt en veel meet plantaardige voeding ben gaan eten, of voeding op plantbasis(zoals Alpro Soja) en meer fruit, lijkt het of mijn lichaam eindelijk aan het helen is en dat is het meest waardevolle van alles, naast dat ik zo blij ben met dit bewuster leven en met de wereld en mezelf omgaan. Ik weet dat het bovengenoemde voor velen dramatisch en ernstig klinkt, en ik zal niet zeggen dat het niet zo is maar ik heb ermee leren leven, dit is mijn leven en lichaam en ook dat heb ik geaccepteerd. Dat ik dagen lang in bed lig, niet eens de trap op kan zonder buiten adem te raken heb ik geaccepteerd, alles komt met een prijs maar wat het punt hiervan eigenlijk is, is dat mijn lichaam langzamerhand beter lijkt te worden. Ik voel me beter in mijn vel, mijn darmen lijken te werken(ik zit elke dag op de wc; waar dat voorheen of meerdere keren op een dag was of ½/3 weken helemaal niks), ik val niet meer vaak flauw, mijn bloeddruk is wat gestegen. Nog steeds is mijn conditie -3838828, maar niet alles is meteen beter of opgelost en dit is al meer dan ik had durven dromen. Ik wist voordat ik hieraan begon niet dat het mogelijk was dat mijn lichaam kon helen, want het is al jaren een puinhoop, maar het feit dat het dus wel kan geeft me nog meer motivatie en zin om door te gaan. Aan mij is niet te zien dat mijn lichaam ziek is, iets dat je niet ziet is moeilijk te begrijpen voor mensen. Als ik 20 kg minder woog dan was het makkelijker te geloven dat er iets mis is dan als ik gewoon rondloop en mijn ding doe. Dat neemt niet weg dat naast waar in op geestelijk gebied elke dag mee deal, dit er ook nog eens bij komt en het er niet makkelijker op maakt. Daarom wilde ik dit allemaal ook noemen en meenemen, want ik weet dat dat voor sommige mensen choquerend is, maar dit is het gevolg van je lichaam van belangrijker voedingsstoffen onthouden, van je lichaam stoppen met doen waar het voor gemaakt is. Sommige mensen zijn gezond op een hoger gewicht, sommigen op een lager, en hoe graag mensen ook gezond willen zijn op een lager gewicht, dit is niet gezond. Uiteindelijk zal je lichaam altijd terug gaan naar waar het zich goed voelt en wilt zijn. dat is ook waarom die hele “dietculture” bullshit en gevaarlijk is. Je wilt je lichaam in een hokje stoppen waar jij denkt dat je wil zijn, wat je denkt te willen bereiken, ongeacht wat voor schade dat aan je lichaam toebrengt. Want zelfs het onschuldigste dieet is slecht voor je lichaam(en nu spreek ik even niet over obesitas, hoewel je daar ook voorzichtig mee te werk moet gaan, je kan niet zomaar stoppen met eten en alleen gaan sporten, ook dan heb je een minimaal van 2200 kcal -als vrouw- nodig). Het hele obsessieve rondom afvallen/lichaam/uiterlijk is ongezond en ongelukkig makend. Ikzelf denk altijd, er zijn zoveel dingen die het waard/nodig zijn je druk over te maken, en je uiterlijk/gewicht staan niet eens op dat lijstje. Het is gewoon jammer dat mensen bereid zijn hun gezondheid te riskeren(ook met andere dingen dan afvallen) voor uiterlijk. Dus als je me zegt dat frietjes en chips en pizza ongezond zijn dan vraag ik jou, is het gezond dat jij bezig bent met afvallen en je lichaam te veranderen ipv van jezelf te houden hoe je bent?(en jezelf dit soort onzin aan te praten)
Ik doe dit niet om zogenaamd “gezonder” te leven of worden. Ik sport niet, lig dagen lang in bed(als ik niet naar school hoef) en ben enorm inactief haha. Dus nee, ik leef niet zoals de media/bladen/tv zeggen dat “gezond” leven is, ook al kies ik voor deze levensstijl(qua eten). maar ik leef wel voor mijn gezondheid, wat in mijn ogen iets heel anders is(de hele “gezond” en “ongezond” kwestie heb ik vorige keer besproken maar geheid dat ik daar nog op terug ga komen ooit.) Gezondheid of gezond zijn gaat niet alleen uit van het niet hebben van lichamelijke ziektes of mankementen, het gaat ook erom of je gelukkig bent, rust kunt vinden, goed slaapt etc. Mijn lichamelijke gezondheid is gewoonweg slecht, mijn verteringsstelsel is naar de klote door jarenlang laxeren, overgeven en te weinig eten(in combo met te veel sporten). Ook mijn hart werkt niet helemaal goed meer, mede hierdoor. Mijn lever is een hoopje niks door alcohol misbruik en paracetemol overdosissen. Ik heb als gevolg hiervan vrijwel elke dag black outs als gevolg en val regelmatig flauw, dit is allemaal geen manier van leven natuurlijk en ik heb mijn lichaam een onnoemelijke schade aangedaan.(Ik ga niet helemaal adresseren wat voor sul ik ben geweest, maar ik heb inderdaad een eetstoornis gehad. Dit is niet iets wat ik op deze blog verder ga uitleggen of over ga vertellen maar de gevolgen ervan spelen dagelijks in mijn leven en komen ook bij dit onderwerp naar voren) Als je gezondheid eenmaal weg is, krijg je die niet makkelijk weer terug. Sinds ik dierlijk vlees uit mijn dieet heb geschrapt en veel meet plantaardige voeding ben gaan eten, of voeding op plantbasis(zoals Alpro Soja) en meer fruit, lijkt het of mijn lichaam eindelijk aan het helen is en dat is het meest waardevolle van alles, naast dat ik zo blij ben met dit bewuster leven en met de wereld en mezelf omgaan. Ik weet dat het bovengenoemde voor velen dramatisch en ernstig klinkt, en ik zal niet zeggen dat het niet zo is maar ik heb ermee leren leven, dit is mijn leven en lichaam en ook dat heb ik geaccepteerd. Dat ik dagen lang in bed lig, niet eens de trap op kan zonder buiten adem te raken heb ik geaccepteerd, alles komt met een prijs maar wat het punt hiervan eigenlijk is, is dat mijn lichaam langzamerhand beter lijkt te worden. Ik voel me beter in mijn vel, mijn darmen lijken te werken(ik zit elke dag op de wc; waar dat voorheen of meerdere keren op een dag was of ½/3 weken helemaal niks), ik val niet meer vaak flauw, mijn bloeddruk is wat gestegen. Nog steeds is mijn conditie -3838828, maar niet alles is meteen beter of opgelost en dit is al meer dan ik had durven dromen. Ik wist voordat ik hieraan begon niet dat het mogelijk was dat mijn lichaam kon helen, want het is al jaren een puinhoop, maar het feit dat het dus wel kan geeft me nog meer motivatie en zin om door te gaan. Aan mij is niet te zien dat mijn lichaam ziek is, iets dat je niet ziet is moeilijk te begrijpen voor mensen. Als ik 20 kg minder woog dan was het makkelijker te geloven dat er iets mis is dan als ik gewoon rondloop en mijn ding doe. Dat neemt niet weg dat naast waar in op geestelijk gebied elke dag mee deal, dit er ook nog eens bij komt en het er niet makkelijker op maakt. Daarom wilde ik dit allemaal ook noemen en meenemen, want ik weet dat dat voor sommige mensen choquerend is, maar dit is het gevolg van je lichaam van belangrijker voedingsstoffen onthouden, van je lichaam stoppen met doen waar het voor gemaakt is. Sommige mensen zijn gezond op een hoger gewicht, sommigen op een lager, en hoe graag mensen ook gezond willen zijn op een lager gewicht, dit is niet gezond. Uiteindelijk zal je lichaam altijd terug gaan naar waar het zich goed voelt en wilt zijn. dat is ook waarom die hele “dietculture” bullshit en gevaarlijk is. Je wilt je lichaam in een hokje stoppen waar jij denkt dat je wil zijn, wat je denkt te willen bereiken, ongeacht wat voor schade dat aan je lichaam toebrengt. Want zelfs het onschuldigste dieet is slecht voor je lichaam(en nu spreek ik even niet over obesitas, hoewel je daar ook voorzichtig mee te werk moet gaan, je kan niet zomaar stoppen met eten en alleen gaan sporten, ook dan heb je een minimaal van 2200 kcal -als vrouw- nodig). Het hele obsessieve rondom afvallen/lichaam/uiterlijk is ongezond en ongelukkig makend. Ikzelf denk altijd, er zijn zoveel dingen die het waard/nodig zijn je druk over te maken, en je uiterlijk/gewicht staan niet eens op dat lijstje. Het is gewoon jammer dat mensen bereid zijn hun gezondheid te riskeren(ook met andere dingen dan afvallen) voor uiterlijk. Dus als je me zegt dat frietjes en chips en pizza ongezond zijn dan vraag ik jou, is het gezond dat jij bezig bent met afvallen en je lichaam te veranderen ipv van jezelf te houden hoe je bent?(en jezelf dit soort onzin aan te praten)
Dus, ik heb voor deze levensstijl gekozen voor de dieren, maar kwam erachter dat het mijn lichamelijk gezondheid enorm goed doet en dat is gewoon mooi meegenomen! Ik heb hier niet voor gekozen om zogenaamd een gezondere levensstijl te verkrijgen zoals veel mensen "gezond" opvatten. Ook doet het me mentaal zo veel goeds en ik ben zo blij dat ik persoonlijk iets kan bijdragen aan de manier van leven voor deze dieren, het milieu en mezelf. Ik hoef mezelf niet te forceren of dwingen, het gaat allemaal natuurlijk en dat is ook gewoon heel belangrijk!
Er zijn natuurlijk wel mensen die van zichzelf en hun lichaam
houden hoe het is en toch sporten en “gezond” eten/leven, dit is iets anders
dan wat ik bedoel wat helaas zijn er hier niet veel van. Er is in het algemeen ook niks mis mee als je gezonder wilt gaan leven of (meer) sporten maar het moet niet iets zijn of worden waaraan je je eigenwaarde gaat meten. Of waaraan je zelf beeld af gaat hangen, als in: "xx kg af vallen, dan pas ben ik mooi/goed genoeg." Of jezelf dus niet mooi vinden hoe je nu bent, want afvallen/spieren kweken etc gaat dat niet veranderen, dat moet ban binnenuit komen en niet afhangen van iets dat aan de buitenkant te zien is.
Uiteindelijk zal
iedereen doorgaan en doen wat hij/zij wilt en denkt dat hem gelukkig maakt, en
mijn woorden zijn dan wellicht niet belangrijk, maar ben gewoon voorzichtig met
wat je doet. Ga niet zelf experimenteren met je lichaam en eten, ga naar een diëtist(e) als je dan wil afvallen, verzorg jezelf goed, “practice self love” en
zet je gezondheid niet op het spel voor zoiets doms. Eet eetstoornis is dan weer iets heel drastischer, maar uiteindelijk doen zij zichzelf net zo goed pijn als iedereen die dieet op een ongezonde manier. Ik heb ook mensen in mij
omgeving die bezig zijn met afvallen, sporten(ook gewoon recreatief hoor) en
dat eeuwige gewicht en het maakt me moedeloos want ik wilde dat ik hen zou
kunnen laten inzien dat deze manier nooit zal werken, dat dit niet belangrijk
is en niet gezond is. Dat ze geweldig en leuk en lief en mooi zijn hoe ze zijn,
dat uiteindelijk het persoon die je van binnen bent telt. jij bent toch ook niet
bevriend met mensen omdat ze een mooi uiterlijk hebben of een bepaald gewicht hebben? Ik hoop dat
je bevriend bent met mensen omdat ze iets toevoegen aan je leven, omdat ze fijn
zijn om bij te zijn, omdat je het leuk hebt met hun etc!
Ik weet dat rondom bepaalde levensstijlen qua eten en eetstoornissen een controversieel net zit. Ik ben 110% genezen, als dat niet zo was zou ik niet deze keuze gemaakt hebben. Mensen die in de eetstoornis zitten of beter aan het worden zijn zouden niet voor een vegetarische/vegan/raw/clean levensstijl moeten gaan. Niet perse omdat het deels altijd vanuit de eetstoornis zal gaan, maar belangrijker is dat je lichaam al die voedingsstoffen gewoon nodig heeft om te helen. Want als jij vegan wordt dan geef je je lichaam niet de goede basis om te helen van alle pijn en tekortkomingen die je het hebt opgelegd, zo simpel is het. Daarnaast is het in mijn mening ook niet gezond omdat je alsnog verschillende zogenaamde "fears" niet onder ogen ziet en "verslaat" omdat er dierlijke producten in zitten. vegetarische/vegan/raw/clean gaan als je beter wordt van een eetstoornis helpt je niet echt met beter worden(en je dat dan niet eet), niet lichamelijk en zeker niet geestelijk. Je bent nog steeds obsessief bezig met eten en dat is juist wat moet stoppen om de achterliggende problematiek naar voren te kunnen halen en verwerken. Als jij helemaal recovered bent en je zo voelt, dan kan je doen wat je wilt, maar ben voorzichtig, dat ben ik ook. Roep hulp in van mensen om je heen en je specialisten team(zoals diëtist(e)) om je te helpen en ga niet perse uit van alle dingen dat het internet/bladen/tv zegt.
 |
| Dit stond in een boek dat we moeten lezen voor school |
Maak ook niet de stap ineens, dit geldt voor iedereen btw, want wat ik doe is gewoon proberen, leren en toepassen. Ik eet nog niet geheel veganistisch, en mijn doel is ook niet perse om dat helemaal te worden. Wat ik belangrijker vind is dat ik bewust leef en eet, eitjes die gemaakt zijn door een kip die alle vrijheid in de wereld heeft, vind ik niet perse slecht. Het gaat om de bio-industrie waar ik tegen ben, het onnodig uitbuiten en pijn doen van dieren.
Ik zal het hier maar stoppen want deze post is langer geworden dan ik in eerste instantie had gedacht haha oops! Ik hoop dat jullie het interessant vinden om over mijn weg naar een bewuste levensstijl(dat is eigenlijk hoe ik het liever noem) te lezen en zo ook wat meer inzicht krijgen. Dit zijn allemaal persoonlijke dingen en nogmaals, ik ben bij lange na geen expert, maar ik geloof wel dat ik de nodige informatie heb opgedaan dat mij helpt hierbij.
Ik ga zaterdag(morgen dus) naar Praag voor het weekend en dit is mijn eerste "vakantie" bij kennissen(die het nog niet weten trouwens, want ik wil niet dat zij hun hele eetzooi omgooien voor mij!) en ik ben benieuwd hoe het zal gaan met uiteten enzo, maar ik heb er enorm veel zin in en hieruit kunnen jullie misschien al raden waarover volgende vrijdag de blogpost zal gaan.
Ik wens jullie een heel mooi en gelukkig weekend,
Veel liefs<3
Geen opmerkingen:
Een reactie posten