woensdag 10 september 2014

Lieve Krul: Dansen

Lieve Krul,

Kom je mee dansen? Ik heb zin om te dansen! (:

Weet je nog, toen ik je tegenkwam in de discotheek en we een foute dancebattle startten, en hoe ik jou keihard de grond in boorde?;p. Talk dirty van Jason Derulo stond toen op, maar ik denk dat onze dans niet erg van toepassing was op wat hij zong. Jaren 90 dansjes doen, is namelijk niet erg dirty, en nee, ons getwerk was de term twerk echt niet waardig. Ook al kan ik echt niet dansen, het begrip roept toch altijd goede herinneringen bij me op. Heeft iemand het ook wel eens niet naar z’n zin onder het dansen? Vooral na een paar drankjes worden de beentjes losser, ook de moed om de dansvloer op te stappen wordt groter. 
Oh, wat waren we toen dronken. Die fles 43 van tevoren was echt geen strak plan, of ja, eigenlijk wel, want toen ik aan het eind van de avond al mijn vrienden, en mijn fiets kwijt was, was jij zo lief om mij naar huis te brengen. Nooit heb ik het gezelliger gehad dan bij jou achterop de fiets. Meestal vind ik dat kei eng, maar na al die drankjes en dansjes was ik alleen maar super melig. Het boeide me niet dat we zo’n drie keer in de berm waren gekukeld en toen toch nog op het meesterplan kwamen om even een omweg te nemen. Gelukkig kwamen we onderweg dat bankje tegen, waar ik nog zo’n tien minuten op gezeten had, omdat jij zo nodig een pitstop moest maken. Het leek toen zo lang te duren, dat ik dacht dat je er vandoor was zonder mij, maar toen je terugkwam met een boeket van gras (“want het was donker”), vond ik dat toch wel erg lief. Jammer dat ik het boeket, toen ik weer achterop ging zitten, direct kwijt was, ik kon namelijk niet tegelijkertijd jou en dat gras vasthouden…
Het laatste stukje: waar jij de weg niet wist en we wisselden van plek, ik fietsen en jij achterop, was toch echt het minst geslaagde idee van de avond. Ik kan me er niet meer veel van herinneren, behalve het asfalt waar we op gedonderd waren, omdat ik zo nodig over alle stoepjes, hobbels en perkjes moest fietsen. Thuis, in de badkamer, kwam ik er achter dat mijn favoriete broek de val niet had overleefd, een grote domper, maar gelukkig waren we verder ongedeerd.
Hoe lang zijn we eigenlijk onderweg geweest? En arme jij, vol blauwe plekken, weer op je fietsje terug naar huis nadat we eerst even hadden uitgerust op onze oprit. Toen moest je het, als bedankje nog met een knuffel doen, al was ik die nacht volgens mij tot alles in staat…;p. Jij nette, lieve Krul(:. Wat heb ik toen gelachen en wat heb ik de dag erna hoofd- en spierpijn gehad…    

Dus, lief vriendje, wanneer gaan we onze twerkskills verbeteren? Ik wil dansen!

Liefs,       

Geen opmerkingen:

Een reactie posten