Ik ben weer terecht gekomen op de grond, waar harten als ijs zullen smelten.
De zon gaat onder, dit alles maakt je klein.
We lopen in cirkels, de ene blinde leidt de ander, je kan je nergens verstoppen.
Ons hart is alles wat we hebben.
Sleep je hart mee naar de plek waar het thuis hoort.
Sleep je hart mee naar de plek waar het thuis hoort.
Als dat onderwater is, zal mijn liefde jouw longen vullen.
De wolken beven als jij met je handpalmen door je ogen wrijft.
Zie je? Deze liefde is alles wat we hebben.
Ik heb trek in jou, mijn liefde, dus verstop je niet meer en red me.
Ik heb trek in jou, mijn liefde, dus verstop je niet meer en red me.
Liefde is gewoon niet genoeg, in deze oorlog van behoeftes.
Het is alsof een bijennest diep in ons zit gevangen en het groeit, begint te steken.
Blijft steken,
tot wij toegeven.
Het plaatje verklapt deze week niet bijster veel,
al is de zanger ook enkel een man met een gitaar...
Heb je het goed geraden? controleer het hier!(:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten